Ik probeer met twee vingers in mijn neus het boeddhisme te beleven. Op een voor de buitenwacht onopvallende manier. Daarom draag ik geen gekleurde koordjes, armbandjes, mala, speciale kleding, rode sokken of oranje stropdassen en heb aan de achteruitkijkspiegel in de auto ook geen boeddhabeeldje hangen. Kortom, ik probeer niet op te vallen.
Joop Hoek
Liever dood dan slaaf
Klokkenluiders zouden nooit vervolgd mogen worden, maar recht moeten hebben op ons respect en amnestie.
‘Ik heb toch niks te verbergen’
Mensen zetten de deuren van hun leven wagenwijd open voor professionele inbrekers door via ‘sociale media’ hun hele hebben en houwen naar buiten te brengen.
Geen dood, geen wedergeboorte
Vanmorgen hoorde ik in het radioprogramma Cappuccino de futuroloog Paul Ostendorf voorspellen dat ergens op de aarde nu al een mens geboren is die nooit meer zal sterven, niet verouderen of in zijn leven ziek zal worden.
Medevreugde, fileermes en azijn
Klokkenluiders zijn mijn vrienden. Actievoerders ook. Maar altijd zal ik naar de motivatie van deze mensen kijken. Is die wel zuiver. Of zijn het levenslange beroepszeurders?
‘Afvallige meditatoren naar een strafkamp’
Ze worden bewaakt door vanuit Engeland overgevlogen boeddhistische politiemensen en zwaar aan de tand gevoeld.
Commercie – De Boeddha, de splinter en de balk
Respectvol omgaan met elkaar vind ik erg belangrijk in het leven. Maar is een meubelfabrikant- die honderden mensen aan het werk houdt, respectloos als hij de Boeddha afbeeldt op een zetel? Een korte beschouwing.
En nu aan de slag…
Ik voel me helemaal geen uitgever, maar veel mensen zien mij zo. Of ze noemen mij hoofdredacteur, of oprichter. Het is een oefening in nederigheid.
