Met een grote grijper wordt het oude, groen geverfde houten schuurtje achter in de tuin omhoog getild en uit elkaar gerukt. Arbeiders selecteren wat ze zelf nog kunnen gebruiken aan gereedschap (hergebruik).
De eigenaar en gebruiker van het schuurtje stierf een paar jaar geleden. Hij deed er kleine klusjes en bakte er met oud en nieuw oliebollen en appelbeignets.
Na zijn sterven is zijn vrouw er nooit meer binnen gegaan ‘ik zie hem daar dan staan’ zegt ze.
De tuin is geplaveid met tegels. Het schuurtje is weg. Alleen de herinnering aan de man is er nog. Janus heette hij.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie