Sinds ik een paar jaar geleden in een filiaal van Appie ben aangereden in een achteruitrijdende vrouw in een scootmobiel – die dingen hebben een motor die in een vrachtwagen niet zouden misstaan- begin ik de dag met een kilometers lange rit op de hometrainer om de spieren en hartslag soepel te houden en atrofie te verlangzamen.
Zo ook gisteren. En opeens bedacht ik hoe vreemd de hometrainer eigenlijk is. Het beeldscherm geeft het aantal verreden kilometers aan, maar ik blijf stilstaan. Er beweegt niks, alleen mijn benen. En alleen ik word er beter van.
Opeens drong zich de vergelijking met politieke partijen en het landsbestuur in het afgelopen jaar – mag ook iets langer zijn – aan mij op. De meeste ervan zitten op de hometrainer, ze helpen het land geen meter vooruit en vullen alleen de eigen zakken met een goed betaald baantje en torenhoge wedde. En geschreeuw en beledigingen en leugens in het gebouw van het Volk in Den Haag.
Ze voeren nu campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen in onder meer praatshows met haatopwekkende uitlatingen, racisme, uitsluiting, beloften die ze niet nakomen, bezuinigingen op de zorg, om de grootste partij te worden. Nu is al te zeggen dat ze hun beloften niet nakomen. Bij hen is het niet: ’s morgens een man, ’s avonds een man.
Dat is helaas onze democratie, het beste van het slechtste. Een groot ziekenhuis met besmettelijke ziekten zonder artsen of verpleegkundigen.
Wat ik momenteel het belangrijkste vind is dat onze samenleving weer gezond wordt, dat mensen ongeacht hun afkomst voor elkaar opkomen, elkaar niet uitsluiten, beledigen of discrimineren. Dat mensen voor het goede in ons, noem het maar liefde, solidariteit, gemeenschapszin kiezen. Dat die politieke partijen zich daarvoor inzetten. Dat de nieuwe woonwijken die er komen gemeenschappen zijn waarin de solidariteitsgedachte aanwezig is. Dat we opkomen voor de zwakkeren in onze samenleving. Vluchtelingen ook migranten. Dat wij elkaar de hand reiken omdat we allemaal gelijk zijn.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie