Vandaag neuriede ik zonder enige aanleiding – al had ik wel een mail ontvangen van de uitvaartverzorging Dela om mee te denken over de soort uitvaarten, het Testament van Boudewijn de Groot. Hij kijkt als jonge man terug op zijn jeugd – de blijde plaatjes die zo vals getuigen van die tijd.
Mijn plaatjes geven geen vals beeld van die tijd, geloof ik. Ik had een goede jeugd, mijn ouders hanteerden geen benauwde dwangmatige normen en waarden, als kinderen volgden wij hun goede voorbeeld in het omgaan met mens en dier. Het woord opvoeden hanteerden ze nooit.
Hartelijkheid maar ook kritisch zijn, niemand uitsluiten van welke kleur, hoedanigheid en religie ook. Geweld en oorlogszucht afwijzen. Een hand uitsteken naar mensen die het moeilijk hebben. Solidariteit. Plezier hebben als kinderen, leren. Vrij zijn. Dat was ons kader.
Wat dat betreft voel ik me nog zeer jeugdig.
Als oudere heb ik geen testament, ik vertrek zonder wensen achter te laten, tegen die tijd.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie