• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Menno – geschorst

Menno – geschorst

7 juli 2025 door Dharmapelgrim Reageer

De volgende enigszins voor het BD bewerkte tekst is een passage uit de autobiografie van Dharmapelgrim. Het moffenjong is nu een echte puber. Niemand had het nog over ADHD, anders zou hij zeker Ritalin hebben gekregen … of iets anders. In deze bijdrage is de hoofdpersoon 18 jaar.

Geschorst

Om twee uur ‘s middags wordt Menno wakker door de bel van zijn voordeur. Hij wil niet opendoen, maar omdat de bel steeds opnieuw blijft overgaan, komt hij mopperend uit bed, zich afvragend wat er in ‘s hemelsnaam zo belangrijk is dat hij daarvoor uit bed gebeld moet worden. Hij opent de deur, om verbaasd te constateren dat de mentrix van het zusterhuis bij hem binnenstapt.

“Menno Prins?”

“Ja… ?”

“Je hoeft vannacht niet de wacht in. Je bent voorlopig geschorst.”

Menno kijkt de vrouw niet begrijpend aan, en weet niet hoe op deze mededeling te reageren. Het enige dat hij ziet, is een spitse draak die haar mond beweegt. Uit de woordenstroom die zij in de deuropening over hem heen uitstort, maakt hij alleen op dat de heer Abdel dood is. “En dat is jouw schuld.” is het laatste dat hij bewust in zich opneemt. Daarna vertrekt de draak weer, zonder te vertellen wat hij verder doen moet of verwachten kan. Ze trekt zelf de deur achter zich dicht.

Menno gaat op zijn bed zitten, en laat wat hij zojuist gehoord heeft tot zich doordringen. Abdel is dood. Dat is zijn schuld.

Hij is geschorst en hoeft niet de nachtdienst in.

Abdel is dood… dat is zijn schuld.

Hij is geschorst…Abdel is dood… Door zijn schuld…

Abdel… Dood…Zijn schuld…

Uit de verte klinkt ineens de stem van zijn vader: “Als jij die verpleegopleiding niet afmaakt, dan trekken wij onze handen van je af. Dan kun je hoog of laag springen, maar dan bekijk je het maar..”

De stem van zijn vader en die van de mentrix mengen zich met de stemmen van leraren van school: “Spijt komt na de zonde, en gedane zaken nemen geen keer,” roepen zij in koor.

Menno voelt paniek opkomen, maar beheerst zich. Bevend van de zenuwen schenkt hij voor zichzelf een glas drinken in, dat hij in één keer leegdrinkt. Hij probeer te bedenken wat hij nu het beste kan doen, maar de maalstroom in zijn hoofd gaat zo tekeer dat hij zelfs geen idee voor een mogelijke eerste stap krijgt. Uiteindelijk kruipt hij in bed terug, neemt de foetushouding aan en trekt alle dekens over zich heen. Zo blijft hij liggen tot de volgende morgen.

Drie dagen lang gebeurt er helemaal niets. Niemand belt of klopt aan zijn deur. Hij hoort wel gestommel op de gang en deuren slaan, waaruit hij afleidt dat de andere jongens thuiskomen, hun bezigheden hebben en weer weggaan, maar hij durft hen niet onder te ogen komen. Ongetwijfeld weet iedereen in het Stads– en Academisch Ziekenhuis Utrecht inmiddels dat broeder Menno Prins de dood van een Marokkaanse patiënt op zijn geweten heeft doordat hij… ?

Hij pijnigt zich het hoofd in het zoeken naar een antwoord op de vraag wát hij gedaan kan hebben waardoor Abdel is overleden. En als hij niets gedaan heeft, wat heeft hij dan nagelaten? Het laatste dat hij zich herinnert, is dat Abdel gewoon sliep, of althans leek te slapen, want hij is er niet meer van overtuigd dat deze observatie goed is geweest. Misschien was Abdel al dood.

Net als de heer Reveille. Maar daar kon hij indertijd toch ook niets aan doen. De geluiden die van buiten tot hem doordringen, benadrukken alleen maar het gevoel van eenzaamheid dat hem bekruipt.

Sinds de komst van de mentrix is Menno zijn kamer alleen afgekomen om naar het toilet te gaan, op momenten dat hij er zeker van is dat niemand anders de gang op zal komen en hem aan zal kunnen spreken. Hij ligt vaak op bed, waarbij hij zich onder de dekens zo klein mogelijk maakt. Hij beschikt over een aantal Mogadon slaaptabletten, die hij één voor één neemt om in de slaap weg te kunnen vluchten, maar ze helpen niet echt. Duurden de nachten al een eeuwigheid, de dagen duurden twee keer zo lang. Menno wordt paranoïde. Afwisselend verwacht hij de politie om hem te arresteren voor de moord op Abdel, dan weer zijn vader die hem in komt wrijven dat hij zijn handen van hem aftrekt, en even later de familie van Abdel die helemaal uit Marokko is overgekomen om wraak te nemen.

Op vrijdagmiddag maakt de storm in zijn hoofd plaatsgemaakt voor een vreemd soort rust. Inmiddels heeft hij dagen niet meer gegeten en alleen maar water gedronken, omdat hij geen boodschappen durft doen en niet bij anderen wil aankloppen om iets te lenen. Het gegeven dat er niemand bij hem langs komt, legt hij uit als een bewijs dat iedereen zich van hem heeft afgekeerd. Ongetwijfeld hebben zijn ouders het gebeuren van iemand uit het ziekenhuis vernomen, of anders wel uit de krant, en bij die gedachte hoort hij weer de stem van zijn vader: “… dan trekken wij onze handen van jou af.”.

Gelukkig heeft hij de slaaptabletten inmiddels al opgesoupeerd, anders zou hij ze allemaal in een keer innemen. Hij loopt naar de keuken, pakt een vleesmes en neemt het mee terug naar zijn kamer. Hij zet het mes op zijn linker pols en staart voor zich uit. Wat is er nodig om snel en diep uit te halen? Wat is er nodig om voor eens en altijd een einde te maken aan deze mislukkeling, die Menno Prins heet? Het groentje. De sukkelaar die zijn school niet af kan maken. Deze mislukte verpleger. Deze naïeveling. Deze mafkees die te veel, te lang en vooral te dom praat. Deze afgodendienaar. Deze absoluut overbodig persoon…

Hij snijdt.

De volledige biografie is op 24 december 2024 als e-book uitgebracht met ISBN nummer 9789465128023. De fysieke uitgave volgt waarschijnlijk eind 2025.

 

Categorie: Columns, Dharmapelgrim, Onderwijs, Zorg Tags: Abdel dood, geschorst, snijden, sukkelaar

Lees ook:

  1. Nieuwe Boeddha?
  2. Over Theologie 29 – Even tussendoor…
  3. Over de Lotus-soetra (27): Hoogmoed
  4. Over de Lotus-soetra (31): De eeuwige Boeddha

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 8 juli 2025
    Boeddhisme en meditatie (kennismakingscursus)
  • 9 juli 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • 11 juli 2025
    Natuur en meditatie
  • 14 juli 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 15 juli 2025
    Boeddhisme en meditatie (kennismakingscursus)
  • 16 juli 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • 18 juli 2025
    Verstillen, verdiepen, vernieuwen
  • 19 juli 2025
    Chöd retraite
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Boeken – de democratische markt
    • Vredesmanifestaties met gezang in 1937 in Utrecht
    • De juiste zienswijze als voorloper van beoefening
    • Menno – geschorst
    • Diep van binnen zit ik zachtjes te spinnen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.