Nederland heeft zich na de Tweede Wereldoorlog weten op te werken tot een rijk welvarend land. Daar is hard voor gewerkt. Dat is de buitenkant. Er is ook een binnenkant. Het gevoel dat het leven zinloos is groeit eveneens. Het grote aantal echtscheidingen, zelfdodingen en burn-outs nemen niet af.

De bekende psychiater Viktor Frankl die verschillende Duitse concentratiekampen overleefde hield vol dat ook die kampen potentieel zinvol waren, want daar had hij vriendschap leren waarderen.

In zijn therapie ging hij uit van het besef van zingeving. Als iemand zonder enige levensverwachting bij hem kwam werd hem of haar de vraag gesteld: “Waarom maak je dan geen eind aan je leven?” Ja, waarom eigenlijk niet? In het gesprek hierover werd de patiënt zich dan bewust dat er nog veel dingen in zijn leven zinvol zijn. Er komen herinneringen op die zinvol zijn en die zijn leven toch ook waardevol maken.

We maken verkeerd gebruik van onze vrijheid om te kiezen. Als we nu eens vooral aan de leuke dingen in ons leven denken en daarvan weer innerlijk genieten, dan kunnen we een leven van plezier opbouwen. Die leuke dingen verdringen de vervelende situaties uit onze gedachten.

In onze herinneringen kunnen we zinvolle gebeurtenissen steeds weer opnieuw beleven. We hebben alle vrijheid om die weer op te roepen. Maar meestal zijn het de onwelkome gebeurtenissen die telkens weer onze rust verstoren, zoals: “daar heb je die rotvent weer!”. Deze ergernissen versterken ook het gevoel van de zinloosheid van ons leven.

Zo herinner ik me niets meer van de gebeurtenissen in het concentratiekamp, maar ik geniet nog steeds van de vriendschappen die ik genoten heb en van de kameraden die ik nooit zal vergeten.

Het beleven van leuke zaken geeft ons energie om met plezier te werken. Door het leren kiezen van onze herinneringen kunnen we ons gedrag zo sturen dat we plezier hebben in ons leven.