Ik hou het kort vandaag. Op het balkon van de Kloosterbunker staat een grote kunststof bak gevuld met aarde en mest. Erin wat planten, een heet IJzerhard en de ander noem ik rode aar, omdat zij rode aren laat groeien. Het balkon ligt elf meter boven de begane grond. Bijen, hommels en gisteren een prachtige oranje vlinder nemen de moeite om op te stijgen en mij met hun bezoek te verwonderen. En het stuifmeel de wereld in te brengen. Hierbinnen staat een potje honing, de cirkel is gesloten.
Moedig voorwaarts.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie.
Michel Ball zegt
Zou die rode aar een Persicaria kunnen zijn.
De plant komt voor in de tuinen van Mien Ruys
in Dedemsvaart.
Joop Ha Hoek zegt
Jazeker.