Ik had me zaterdag voorgenomen om voor buiten geen winterjas aan te trekken maar het gure weer te trotseren in het door mijn kleermaker Khieroe gemaakte colbertje van dikke stof. En daar heb ik nu een beetje spijt van. De grens voor de winterjas ligt rond de vier graden boven nul. Is het warmer dan blijft de duffel aan de kapstok hangen. Zaterdag viel het wel mee, de kou en het groene jasje. Zondag was ik in het buitenland maar was niet buiten. Vandaag schuurde de keiharde wind door mijn hemd, de panden van het colbert wijd uiteen. Ik dacht aan matrozen, met de borst bloot en de rug bedekt. Maar ik ben geen matroos. Dus zit ik snotterend achter de PC.
De proef met de blote voeten is overigens wel geslaagd. Al jaren trek ik in april mijn sokken uit en ga tot november ongesokt door het leven. Nu bleven de voeten ook de afgelopen vijf maanden bloot. Voeten hebben geen last van de kou, tenminste de mijne niet. Er zijn meer mensen blootsvoets in de wintermaanden. We zijn lid van de cou voe clan, de doorstappers.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.