Chef was gisteren op een verjaardagsfeestje, het was erg gezellig. Warm gezelschap, aandacht en bijkletsen. Hoe het onderwerp ter tafel kwam weet Chef niet meer. Zijn leeftijdgenoot zei:
‘Ik eet het altijd zaterdags. Een witte boterham met boter, en doe daar dan speculaasjes op. Vier.’
Ineens kwam dat beeld ook bij Chef boven. Ook hij at lang geleden boterhammen met speculaasjes. Van wit, vers brood en het smaakte als de duurste en lekkerste taart. Geen dikke stukken speculoos, maar de kleine koekjes, speculaasjes genoemd. Het brood kraakte niet, de koekjes wel, als je het ’taartje’ in de mond stak. Krak, krak.
Hij vroeg het vandaag aan andere leeftijdgenoten, van dat brood met speculaasjes. Ja, zeiden ze, heerlijk. Maar het moet wel wit brood zijn, dan komen de speculaaskruiden het best tot hun recht.
Hester zegt
Hmmm… Jaren ’80.
Sjoerd zegt
Hmmm…jaren ’50!
Een zeldzame uitspatting in een krappe tijd.
Vanessa zegt
Yep, hier nog iemand die dat veel gegeten heeft als kind. Mooie herinneringen.