Vandaag herinnerde ik me de boeddhistische gezinnen die ik ken. Ja, die zijn er echt. Kinderen die opgevoed worden door ouders die het achtvoudige pad volgen en het boeddhisme praktiseren. Het is niet zeker of die kinderen later ook wel die levenshouding aannemen, al krijgen ze het boeddhisme letterlijk met de paplepel ingegoten. Veel mensen hebben geloof en religie afgezworen of niet geconsumeerd.
Ik was bijna een opgevoede christen geweest- op de lagere school kreeg ik elke dag les in godsdienstonderwijs en leerde psalmen en gezangen uit het hoofd die ik nu nog kan reproduceren. Maar bij mij thuis waren mijn ouders, broers en zussen, oom en tantes, socialistisch, communistisch, zelfs marxistisch, dus dat was geen goede voedingsbodem voor het christenschap. Er werd veel gediscussieerd en onderzocht in huize Hoek en de boeken van de Arbeiderspers verslonden.
Waarom, waarom, ging ik dan naar een zwaar gereformeerde school. De school met de Bijbel. Ik kan het niet meer navragen, mijn ouders zijn dood. Maar ik vermoed a) dat dat was omdat mijn grootouders van moederskant ARP/CHU christelijk waren en dat praktiseerden b) omdat de christelijke school op nog geen halve kilometer van ons huis gelegen was en de openbare iets verder en de schoenen met slechte zolen van kurk bij Van Haren werden gekocht en het geld mijn ouders niet op de rug groeide en c) dat er een zondagsschool was, zodat mijn moeder de gelegenheid had het maal voor te bereiden zonder gestoord te worden door haar zes kinderen en d) dat vader die dag ongestoord van de voetbalradio kon genieten. Zo simpel zit het leven soms in elkaar.
Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik fan ben van de CU. Als ze in de zendtijd voor politieke partijen hun standpunt mogen verduidelijken zet ik altijd het geluid van de tv aan. Ik vind dat het doeners zijn die hun geloof in God niet verloochenen en vanuit die visie en beleving handelen. Lieden van stavast. Anders dan de politici die de hele samenleving aan gort helpen. De werkelijkheid kan ook anders zijn, ik doe aan perceptie.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie