We ervaren een overstroming van vluchtelingen zonder afvoerkanalen en de dijkbreuk is niet te dichten. Landen onderhandelen over het toelaten van het aantal vluchtelingen. Daarbij wordt vaak vergeten dat het om mensen gaat, mensen met een leven zoals ieder van ons. Wie de ellende en doodsangst van de vluchteling wil begrijpen, moet met een vluchteling gaan praten om te ervaren wat ze hebben meegemaakt. Een moeder zal geen onnodig levensgevaar riskeren om haar kinderen te redden.
Hoe ongevoelig hard de politiek kan zijn vertelt Martin Caparos in zijn boek “Honger”. Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Engeland de oogst mislukte en daar hongersnood dreigde, moesten duizenden tonnen graan uit Bengalen naar het moederland gestuurd worden. Daardoor brak er in Bengalen zelf grote hongersnood uit waarbij drie miljoen mensen omkwamen. De mensen stierven als ratten maar premier Churchill maakte zich daar geen zorgen over. Tijdens de ministerraad zei hij dat het niet zo erg was “want de Indiërs planten zich toch voort als konijnen”. Een kille onmenselijke koloniale mentaliteit.
Het koloniale tijdperk is voorbij, maar de mentaliteit van toen is nog duidelijk bij velen aanwezig als het om de vluchtelingen gaat. Het vluchtelingenvraagstuk is niet alleen een zaak van de politiek, al is een goede aanpak van groot belang. Het gaat ook om een cultuur en mentaliteit van medemenselijkheid. Het is een menselijk probleem waarvoor ieder van ons als medemens mede verantwoordelijk is. Het gaat om een ramp, waar ieder moet helpen die kan helpen, ieder naar eigen vermogen. Een menselijk gebaar kan ook aanstekelijk werken.
Een ramp kan ieder van ons overkomen, bijvoorbeeld een dijkdoorbraak, een brand of een andere calamiteit. Het is een troostvolle gedachte dat ook wijzelf in tijden van nood een beroep kunnen doen op de medemenselijkheid van anderen.
bart zegt
Chapeau
Sjoerd zegt
“Het is een menselijk probleem waarvoor ieder van ons als medemens mede verantwoordelijk is. Het gaat om een ramp, waar ieder moet helpen die kan helpen, ieder naar eigen vermogen.”
____________
Dit vind ik de belangrijkste zin uit jouw tekst. Een intentie die iedereen aangaat!
Rene zegt
Duidelijk!
Piet Nusteleijn zegt
We worden door drama’s gedwongen te beseffen dat élk mens, je “naaste” is. Ook de mensen van ver en verweg. We moeten veel leren. God liefhebben en je naaste liefhebben als jezelf. Zo staat het geschreven. We leren inmiddels dat er geen mensen meer zijn van verweg. En we leren dat God geen entiteit is maar een activiteit.