Beste Boeddha, elke morgen als ik wakker word is mijn eerste gedachte: wat voor shit gebeurt er vandaag weer. Wie wordt er onthoofd, ontslagen, beledigd, ziek, vermoord, gevangen gezet, vernederd, op-en weggejaagd. Welke godsdienst claimt de ene en echte waarheid te verkondigen. Welk mens stelt zich boven de andere? Welke grote mond wint het van het stille individu? Waarom worden homo’s, Joden, Moslims, Palestijnen, Tibetanen en al die anderen bespuugd en als inferieur afgedaan en behandeld. Waarom moeten de Grieken door het stof en hebben anderen daar voldoening over. Waarom behandelen wij dieren zo slecht? Blijven we volharden in ons egoïstisch gedrag dat onze wereld vernietigt. Daarom heb ik grote zorg over de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen, van alle andere mensen. Ik voel ik me onderhand zo machteloos. Of kan ik deze vragen niet stellen? Is het mijn ego, dat nare ventje, die die vragen stelt en angst creëert ?
Boeddha, ik weet het: lijden, opheffen, het achtvoudige pad. Ik zit me suf te zitten op het kussen. Op mijn eigen vierkante meter leidt dat tot enige rust. Maar buiten…Ik heb schrik om de kijkbuis aan te zetten. Het is het riool van de wereld, met glunderende bankiers en hoge winstcijfers, warenhuizen die links en rechts worden ingehaald door de moderne tijd, aardbevingen in Groningen, aanslagen in België, Parijs, Denemarken, wanhopige mensen, dode mensen, vluchtende mensen, moordenaars, liegende politici, armoe, uitgeprocedeerde mensen, uitgeteerde mensen, dappere mensen. Vredesprijzen die geen ruk voorstellen. Het laat mij niet onberoerd, ik ben ook maar een gewoon mens. Ik zou in rust dit vreselijke schouwspel moeten kunnen aanschouwen, het is zo het is, me concentreren op mijn ademhaling, mijn hoofd leeg maken. Maar op het moment dat ik ’s morgens mijn ogen open komen die enge beelden en gedachten eerder dan de leegte, de rust.
Ik schrijf deze tekst ook aan de mezelf omdat de boeddhanatuur ook in mij zit. Maar ook het geweld, compassie en liefde. Op een dag zou ik een Boeddha kunnen zijn, al besef ik met het schrijven van deze tekst wel eens geschrapt te kunnen worden uit het boeddhistisch register. Ik weet ook wel dat de nooit stollende lavastroom van al die ellende en pijn niet ophoudt, maar daarom is dat leed niet minder groot. Zo overweldigend, zo onbeschrijflijk, in woorden niet weer te geven.
Er is geen pad maar onderhand een zestienbaans snelweg voor nodig om velen en mijzelf inzicht te verschaffen in het opheffen van het lijden. In de geesten van honderden miljoenen mensen die elke dag weer machteloos toezien hoe er met al die meditatie, oefeningen, rituelen en gebeden helemaal niks ten goede keert. Dat goedheid het kwade echt niet overwint. Dat prachtige, vredevolle zaadjes niet tot wasdom komen in deze gedegenereerde tijd. Je zou er moedeloos van worden, Boeddha.
Laatst viel de standaard met uw tekst ‘…nooit komen uitingen van haat in deze wereld tot rust door haat, maar door niet te haten komen ze tot rust, dat is een eeuwige wet’ om op mijn bureau. Ik had moeite de kaart weer overeind te zetten. Ik was boos. Ik ken zoveel mensen van goede wil, ik reken mij daar ook toe, maar we zijn niet in staat de shit uit te bannen. Dat moest ik even kwijt, Boeddha. En ja, ik blijf zitten en trainen. Wat kan ik anders? Zelfs als er een muur opdoemt is er altijd wel een plekje waar ik mag staan.
Karin zegt
Vers van de dominee Gremdaat-pers;
Het wordt altijd erger
en tóch geniet ik!
http://youtu.be/CadO4YH2Kbk
Joop Ha Hoek zegt
Mu.
Angel zegt
Ik ervaar net hetzelfde en mensen denken dat ik depressief ben…ik ben niet depressief maar ik zie wat ik zie en ik kan er niet meer tegen.
Joop Ha Hoek zegt
Kom maar gauw een bak koffie met me drinken, Angel.
Sjoerd Windemuller zegt
Ik ontvang wat ik hoor en wat ik zie. Het komt wel overeen met wat je beschrijft.
Naast de verontwaardiging, het verdriet en het verzet ertegen die ik in mijzelf ervaar, merk ik in mijzelf een groeiende impuls om het te omarmen. Ik ervaar het verdriet en de pijn daarover en daarvan, als deel van mijzelf en mijzelf als deel daarvan.
Het geweld als deel van mijn bestaan en mijn bestaan als deel van het geweld, samen met de liefde en warmte die ik ook in wederkerigheid ervaar in de omgang met kinderen, volwassenen en ouderen.
Het loslaten en voorbijgaan van het lijden is tegelijk het aanvaarden en omarmen van het lijden als onvervreemdbaar deel van mijn bestaan.
De anderen zijn niet slechter of beter dan ik. Zij zijn mij en ik ben hen.
We zijn meer verweven met elkaar dan ooit tevoren.
Het verhaal dat ik lees en de foto die ik zie, het nieuws dat ik hoor en de reportages die op mij afkomen, worden geproduceerd omdat er mensen zijn die de conclusie getrokken hebben dat ik dat wil weten.
Hoe zou dat komen?
Nic Schrijver zegt
Ik wordt wakker en denk. Heerlijk hier is vrede.Ik druk op een schakelaar en er is elektrisch licht. Fantastisch.
Ik ga douchen en er komt lekker warm water uit de kraan. Heerlijk.
Later duw ik op een schakelaar en de geur van koffie is er. Mooi.
Op de fiets zie en hoor ik vogels in de bomen.
Zonder veel obstakels kom ik op mijn werk waar ik mijn collega’s groet en aan de slag ga.
In de avond eet ik een biologische maaltijd.Prachtig die keus heb ik.
Later knip ik de tv aan op comedy central. Seinfeld is op ik kan er hartelijk om lachen.
Nog even het Boeddhistisch Dagblad lezen en wat commentaar geven.
S’avonds neem ik in bed de dag door.
Het was weer goed.
Met vriendelijke groet,
Davy Vanwijnsberghe zegt
Ik zou het niet beter kunnen zeggen. Maar zal het vooral proberen te doen: het goeie dat er ook is, te zien.
Margreet zegt
Blijven zitten, trainen, maar vooral goed blijven doen in je eigen kringetje, verder weg, de wereld met positieve intenties, datgene wat je kan en misschien nog meer en af en toe eens ventileren
Dat is zeker belangrijk om te blijven doen, denk ik
Misschien elke dag die komt nog wel meer belangrijk dan gisteren
Marijke zegt
Met elkaar kunnen wij ons licht blijven schijnen op alle duisternis. Net zoals de schaduw verdwijnt zodra je die belicht, zal uiteindelijk de duisternis lichter worden. Ik wens ons de draagkracht om dat elke dag weer te volbrengen.
Jeanet van der Steen zegt
Dag Joop, bedankt voor je authentieke ‘wanhoop’. Soms is er geen antwoord toch en dat is het dan voor nu? Ik word er warm van omdat jij het schrijft en met ons deelt.
Marijke zegt
Dank voor de verwoording van al het geweld van nu.In je naaste omgevingen het vredige omarmen,denken,handelen,
waar je ook bent.Aanvaarden dat het ook in jezelf zit, het geweld.
Wij zijn de wereld.
Marja zegt
Dank je wel Joop, dat je dit met ons deelt. Hiervoor zei iemand al zo mooi, de authentieke wanhoop. Ja. En het mag ook wel eens gezegd worden dat het er niet rooskleurig uitziet, zoals wij mensen met elkaar, dieren en de aardbol omgaan. Want zo is het helaas.
Nic zegt
Ik verzet met tegen te zwart kijkerij en te blij kijkerij.
Het is nooit helemaal het één of het andere.
De foto met onderschrift is me eerder ontgaan in het donker op een mobiele telefoon.
In het donker lijdt je al gauw aan te zwart kijkerij. :-)
Die foto met het onderschrift brengt het ” niet-helemaal-het-een-of-het-andere” in het artikel.
Mooi!
M.R.Biesheuvel zegt
Vanmorgen erg vroeg wakker, heb ik nu eenmaal, bakkie koffie mediteren nemen zoals het is. ’s Morgens is bij het station altijd een bakkerijtje open, even gauw een paar broodjes gezond halen bij het ontbijt. Door de regen terug loop ik door het rood, daarvoor moet een auto vol in de remmen. Verschrikt kijk ik opzij denkende dat de bestuurster mij wel boos zal aankijken. Niets is minder waar, een vriendelijk handgebaar en een vriendelijke glimlach dat ik maar snel moet oversteken. Ach ze begrijpt dat ik snel uit de regen wou. De wereld is zo slecht nog niet. Vanavond kijk ik geen nieuws!
Mooi artikel!
Hans Kamphof zegt
@M.R.Biesheuvel.Ben je dan zo gehaast dat je thuis niet rustig kunt ontbijten? -:)
groet Hans
Han zegt
Vooral blijven zitten en hoop houden dat doen we samen:
The Dalai Lama — ‘If you think you are too small to make a difference, try sleeping with a mosquito.’
Maxim zegt
Beste Joop, herkenbaar. In de NRC van dit weekend een artikel dat je mogelijk wat lucht geeft.
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/februari/21/marjoleine-de-vos-het-onverbiddelijke-morele-komp-1468222 (alleen in papieren versie)
Anders helpt misschien beoefenen van kshanti. http://en.wikipedia.org/wiki/Kshanti
Alle goeds.
Joop Ha Hoek zegt
Kan dit artikel https://boeddhistischdagblad.nl/40921-silent-navigations-ook-sterven-kan-mooi-zijn/
mogelijk een reactie zijn op mijn gesprek met de Boeddha?
Sjoerd Windemuller zegt
Hallo Joop, Deze kunst lijkt het voorbeeld dat, overal waar wij Mara zien, ook Boeddha aanwezig is, en vice versa?
Wat mij hoopvol stemt als horizon in mijn leven, is verwoord in de tekst van de diamantsutra.