• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Dick Verstegen » Mijn vader

Mijn vader

9 maart 2014 door Dick Verstegen

OLYMPUS DIGITAL CAMERAAls ik dat opschrijf, ‘mijn vader’, komt er een gevoel in mij op dat ik moeilijk kan omschrijven. Hij is nooit ‘van mij’ geweest. Nooit echt. Dat dit ook helemaal niet mogelijk is, wist ik destijds niet. Het was een verlangen waarvan ik dacht dat het te vervullen was als ik aan zijn wensen beantwoordde.  Wat die wensen waren wist ik ook al niet. Maar er bestond op dat punt bij mij zo’n groot onuitgesproken vermoeden dat mijn leven er, aanvankelijk en vrij lang, naar ging staan. Als ik burgemeester zou worden of hoofdredacteur, dan zou mijn vader een beetje van mij worden. Het invullen van dat Grote Vermoeden deed ik helemaal zelf. De goede man zat in die periode zelf te struggelen met wat hij allemaal wel en niet voelde, wilde, wist.  Hij stierf in 1993. Ik was wel hoofdredacteur geworden, maar hij nooit ‘van mij’.

Dick Verstegen mijn vader 2Hij liet o.m. een paar honderd door hem zelf gemaakte schilderijen na want hij was een verwoed kunstschilder en ik begon met het catalogiseren van zijn oeuvre. Ja, dat was wat ik te doen had; hij kon nog postuum ‘van mij’ worden als ik hem liet voortleven als kunstenaar. Maar zijn oeuvre was omvangrijk en bevond zich 200 kilometer  verder weg. Ik ben er niet ver mee gekomen. Toen zijn tweede vrouw overleed, stonden daar opeens die 213 schilderijen in de kelder van het flatgebouw dat binnen een paar weken leeg moest. Na een eerste selectie nam mijn oudste broer er 141 mee naar zijn huis. Toen ik ze bij hem ging ophalen, besloten we er nog een stuk of veertig weg te doen. Vervolgens gingen er nog twintig à dertig naar Het Goed in Nijmegen, waar ik inmiddels woonde. Ze gingen daar voor een euro of vijf per stuk van de hand.

Maar er bleven ongeveer zeventig doeken en panelen over en die kwamen in de schuur naast mijn nieuwe zendo terecht. Ze stonden daar maar. Mijn nieuwe leven kende drie fasen van loslaten en opruimen. Ik zit nu midden in de laatste. En opeens wist ik het: ik ga de schilderijen van mijn vader naar de veiling brengen. Maar vindt maar eens een veiling die ze hebben wil. Nu is het zover.  Op 9 maart gaan ze onder de digitale hamer bij een klein veilinghuis in Slijk Ewijk.

Dick Verstegen mijn vader 4Het loslaten (afschudden?) van deze beelden die ik hem mijn hele leven heb zien maken, brengt mij dichter bij hem. Ik weet het, dit staat haaks op: voldoen aan ‘zijn verwachtingen’ of het idee hem te laten voortleven in een oeuvrebeschrijving. Maar zo werkt het nu in mij.  Opeens weet ik zo zeker als een gevallen kwartje dat hij meer ‘mijn vader’ wordt, naarmate ik alle beelden van en over hem loslaat. Met deze schilderwerken laat ik eindelijk ook het schilderwerk gaan dat ik van hem gemaakt heb. Er komt ruimte om hem opnieuw te zien. Zoals hij was, niet zoals ik dacht dat hij was. Ik kan hem er laten zijn zoals hij was, hoewel ik me daar niet veel van herinner, maar  wellicht brengt de ruimte hierin van lieverlee meer ‘tekening’.

Op verzoek schreef ik een bio voor het veilinghuis. Maar alleen de drie eerste regels kan ik op de website vinden. Iets in mij wil hem nu toch nog even neerzetten, voordat het zijn beelden prijs geeft:

Korte bio J.M.P.J. Verstegen ‘D. Verstegen’ (7 februari 1904 – 24 maart 1993)

Dick Verstegen mijn vader 3Dick of Diek Verstegen genoot bekendheid als hoofddirecteur van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en als gedreven amateur kunstschilder (Pieter Scheen deel 2 pag. 506). Hij was zijn hele ‘Haagse leven’ verbonden aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Na zijn pensionering in 1969 schilderde hij daar dagelijks onder de hoede van Huub Hierck en Kees Andrea. Hij maakte toen een zeer productieve periode door en gebruikte soms het anagram Sten Greve (Hzn). Hij maakte voornamelijk portretten en naakten in olieverf en soms landschappen, stillevens en stadsgezichten. Hij werkte in een vrije en schetsmatige stijl. Later ging hij ook etsen en bronzen plastieken maken. Veel van zijn werk is in particulier bezit. In 1965 nam hij deel aan een groepstentoonstelling in de Haagse Pulchri Studio (Haagse Salon). Nadien exposeerde hij in Galerie ’t Gangetje in Den Haag, De Galerij in Brunssum, Internationaal Perscentrum Nieuwspoort in Den Haag en De Willemshof in Den Haag.

NB Voor de liefhebber heb ik nog enkele interessante plakboeken met en over zijn werk.

www.dickverstegen.nl

Categorie: Columns, Dick Verstegen Tags: dick verstegen, schilderijen, VNG

Lees ook:

  1. Dick – Mijn vader
  2. Kwan Yin Huis
  3. Juwelenschip
  4. Wat is er eigenlijk mis met maakbaarheid?

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Sjoerd zegt

    9 maart 2014 om 19:38

    Beste Dick,
    Het leest als een mooi egodocument, zoals je over het loslaten van, en plaats inruimen voor jouw vader vertelt.
    Ik vraag mij alleen af waarom je dat “amateur” niet gewoon laat gaan, nu je toch aan het “opruimen” bent?
    Ik ben naast mijn werk in de GGZ ook als b.kunstenaar opgeleid en heb zo gewerkt.
    Ik vind de foto’s die je bij het artikel laat zien, getuigen van een persoonlijk en doorleeft werk van een kunstenaar. De opleiding is nooit het onderscheid tussen amateur en professional geweest.
    Als ik de foto’s zie en dat als een eerlijke representatie mag ervaren, verdient jouw vader in mijn ogen gewoon de erkenning als kunstenaar zonder amateur, zoals vele anderen.
    Gedegen, eerlijk en professioneel werk.

    Hartelijke groet, Sjoerd

  2. Paul zegt

    10 maart 2014 om 09:07

    Ik snap eerlijk gezegd niet helemaal wat iemands relatie met diens vader en een schilderijententoonstelling met het boeddhisme te maken hebben….

  3. Jan Musho zegt

    10 maart 2014 om 10:36

    Een prachtige reactie van Paul. Die uitleg verdient. Loslaten is afstand nemen. Afstand nemen is ‘laten zijn’. ‘To be’ is de situatie accepteren zoals die is. Schrijver heeft daar een leven lang over gedaan. En dat hij zijn vader nu accepteert zoals hij is, maakt hèm ‘vrij’ van de zelf opgelegde wens (eis!) te voldoen aan vaders’ beeld. Eerst nu ervaart hij absolute vrijheid en ziet hij zijn vader zoals hij is. Was, helaas, want wat zou een eerdere constatering voor beiden heilzaam geweest zijn. Boeddhisme pur sang!

Primaire Sidebar

Door:

Dick Verstegen

Columnist Dick Verstegen is zenleraar en oud-hoofdredacteur van de VNU dagbladen. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 29 mei 2025
    Rust, eenvoud en tevredenheid
  • 30 mei 2025
    Bewustzijn na de Dood: Eindigt Alles of Gaat Iets Verder?
  • 31 mei 2025
    Workshop meditatie | Omgaan met tegenslag en pijn
  • 1 juni 2025
    Thuiskomen in het lichaam - Meditatiedag met Lex van Heel
  • 2 juni 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 3 juni 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 4 juni 2025
    Zen Spirit zenmeditatie Arnhem, 1e helft 2025 8 januari-25 juni
  • 4 juni 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • God als de grondeloosheid van de onvindbare ziel
    • Het jaar 2025 – dag 149 – hemellift
    • Extinction Rebellion blokkeert attractie The Flying Dutchman in Madurodam
    • Vrijdag Zindag – Hemelvaart?
    • Amnesty International – ‘Hamas-veiligheidsdiensten moeten aanval op demonstranten in Gaza stoppen’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.