• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Joop Hoek » De kaart en het gemoed

De kaart en het gemoed

6 november 2013 door Joop Ha Hoek

Met een zachte handbeweging stop ik de kaart in de oranje brievenbus in een straat dichtbij mijn huis. In de linker gleuf, overige bestemmingen. Een paar honderd kilometer verder. Ik had willen schrijven: met een  vastberaden houding, maar dat is niet zo. Vastberadenheid drukt een gemoedstoestand uit die bij het schrijven en posten van de kaart helemaal niet de mijne was. Ik was juist lange tijd vastberaden om die kaart helemaal niet te sturen. Zo had ik de pest in. Allemachtig.

De oranje brievenbus is voor mij de bodhiboom, de boom zei niet ‘doe zus, doe zo’. De bus stond er al voordat ik hier kwam wonen. De boom stond er al voordat de Boeddha er beschutting, kalmte en openheid onder zocht. De bus en de boom, waar de lange en vruchtbare reis zou kunnen beginnen.

Wat is er aan de hand? Ik zal het jullie uitleggen. Ongeveer tien jaar geleden maakte ik kennis met een toen al oude dame. Ze zei dat ze in het verzet had gezeten, in de Tweede Wereldoorlog. Dorpelingen- familieleden gewaarschuwd als de Duitse bezetter het dorp naderde en daar ondergedoken mannen op wilde halen. Geen Joden maar mensen die niet te werk gesteld wilden worden of geen papieren hadden. Alle mannen in het dorp verstopten zich als Duitse vrachtwagens door de polder- dus van veraf te zien, richting dorp reden. Door haar actie konden twee of meer familieleden uit handen van die soldaten blijven. Ze loog ook als de militairen haar naar de mannen vroegen. Ik vond dat verzetswerk wel meevallen. Dat doet toch iedereen voor familie, zelfs voor vreemden, zo redeneerde ik. Ik merkte wel dat dat verleden op latere leeftijd een steeds grotere rol in haar leven ging spelen. Het verhaal over het ‘verzet’ ging dagelijks wel enkele keren over de tafel, zo’n indruk hadden die Duitsers en haar ondergedoken familieleden op haar gemaakt.

Een paar jaar geleden vond ik in haar woning oude foto’s. Een jonge vrouw met een klein jongetje op de arm. En andere opnamen. Een man en een vrouw. Zij vertelde me dat zij in het eerste oorlogsjaar, in 1940, kindermeisje was in een Joods gezin. Op een dag was het gezin verdwenen, ondergedoken. Het kleine jongetje was in een ander gezin ondergebracht. De ouders werden verraden en in juli 1943, na een dagen durende onmenselijk reis in veewagens, direct na aankomst door de nazi’s in het vernietigingskamp Sobibor vergast.

Het gebeurde greep me vreselijk aan. Het kwaad kreeg een gezicht in de personen van de slachtoffers. Aan het Rode Kruis vroeg ik of dat kleine jongetje uit 1940 misschien nog in leven was. Een paar maanden later kreeg ik antwoord. Een adres en een telefoonnummer. Het greep me naar de keel. Het duurde een week voor ik de oude man- het kleine jongetje van toen durfde te bellen. En enkele dagen later ontving hij mij in zijn woning. Ik liet hem de foto’s van zijn ouders en hemzelf zien. Het was een emotioneel moment.

Een paar jaar na onze kennismaking ging hij met zijn kinderen naar de hel op aarde, genaamd Sobibor. En deed daar later verslag van bij de oude dame. Over zijn moed om op de trein te stappen, het pad te volgen dat zijn ouders in 1943 hadden afgelegd. Zijn emotionele relaas ging verloren- bleef steken in haar onderduikverhaal. Wat schaamde ik me diep, zo ontzettend diep.  Het is zo het is, zei hij mij later. Ik versteende, bleef versteend en verbitterd door wat ik vond de egocentrische houding van de oude dame. Ik kon het niet meer opbrengen om contact met haar te onderhouden. Tot ik gisteren voor die oranje postbus stond en haar een kaart stuurde. Met goede wensen, dat zij gelukkig mag zijn en een lang leven mag hebben. Vraag me niet wat er in mijn gemoed gebeurd is. Ik weet het niet.

Dit is deel elf in een serie columns van Joop Hoek.

Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.Boeddha Dagobert Duck commercie in het boeddhisme

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Joop Hoek Tags: Anna Konter, De Jong, Duitse bezetter, Hilversum, Joods, Konter, moord, nazi's, onderduikers, Sobibor, Tweede Wereldoorlog, vergast, Vollenhove

Lees ook:

  1. Het jaar 2020 – dag 210 – rekken
  2. Kindertransporten 1943 kamp Vught herdacht
  3. Vermoorde kunst
  4. Boeken – negen lessen voor een bijzonder leven

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Peter Ooitbedacht zegt

    6 november 2013 om 16:49

    Leuk stuk, Joop.

  2. Nic zegt

    6 november 2013 om 17:47

    Ik weet niet of het met de dame ook aan de hand was maar wat ik vaak meemaak bij oudere mensen is dat ze geen nieuwe verhalen meer kunnen verwerken en bij het horen van verhalen die erop lijken hun eigen verhaal gaan afdraaien wat erop lijkt.
    Mijn schoonmoeder kon op een gegeven moment niet meer verwerken wat ik zei maar kon wel haar verhaal bij het verhaal wat ik vertelde vinden.
    Ze reageerde dus door háár verhaal te vertellen en kon verder niet ingaan op mijn verhaal of van wie ook.
    Ik weet niet of er zoiets aan de hand was maar dat lijkt erop.
    Nic

  3. Christof zegt

    6 november 2013 om 17:58

    Mooi verhaal.

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
23 mrt
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
23 mrt 23
23 mrt
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
23 mrt 23
23 mrt
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
23 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen tellen en noemen vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens