Chef loopt al een paar dagen te prakkiseren over de uitspraken van landelijke politici- Chef had eigenlijk willen schrijven hooggeplaatste politici maar zo hoog geplaatst zijn ze niet, die deze week een miljoen Nederlanders verweten niet geïntegreerd te zijn in de Nederlandse samenleving. Gelukkig maar zou je bijna denken met een ultrarechtse regering die racistische uitspraken niet schuwt en erop uit is mensen tegen elkaar op te zetten, uit te sluiten. In zo’n maatschappij voelt Chef zich ook niet thuis.
Lang geleden rinkelde de telefoon op de redactie. Chef nam aan, aan de andere kant van de lijn een man. Het gesprek duurde enige tijd, bijna een uur. Chef stond toen de telefoon rinkelde op het punt om zijn column te schrijven, druk, druk, het telefoongesprek ontspande Chef. Het was praatjepot. Boeddhistische zin en onzin passeerden de revue. Chef vertelde de man-aan-de-andere-kant-van-de-lijn hoe hij vandaag op een plein in Bunkerstad een donkergekleurde man met twee cilinders zag staan en daarvan was geschrokken. Boem? Een seconde later zag hij dat het professionele brandblussers waren en dat de donkere man die ging omruilen omdat hij een winkel binnenging en er even later met twee brandblussers weer uit kwam. Over vooroordelen gesproken.
De andere kant telefoonman zei: je moet de E uit je achternaam slopen. Chef dacht na en besefte dan Joop Hok te heten. Chef was ooit een liefhebber van de serie ‘De Hokjesman’ van de VPRO, waarin een antropoloog bevolkingsgroepen kwalificeerde en in een hokje stopte. Boeren, burgers en buitenlui, gekken en dwazen. Professoren en achterstand mensen. Zouden er mensen zijn, vroeg Chef zich af, die zo getraind of onthecht en vrij zijn dat ze zien en horen zonder te oordelen.
We zijn allemaal onze eigen Hokjesman. Onze eigen beginnende brandblusser.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
