Van wie ben je eigenlijk? Van jezelf natuurlijk. Het leven is je gegeven door je ouders maar vanaf het moment van je geboorte ben je een zelfstandig persoon met een registratienummer in de persoonsbakken van de overheid. Je bestaat.
Je ouders nemen beslissingen voor en over je zolang je dat zelf niet kunt doen. Ze sjouwen je mee naar de dokter om je in te enten tegen nare kwalen, sturen je naar een door hun gekozen school en vormen je sociale omgeving met en door hun netwerk. Maar je bent autonoom, beschermd door wetten.
Het doen en laten van ouders is gericht op bescherming van het kleine wezentje- dochter of zoon. Met liefde en empathie doen ze dingen en laten ze zaken na in het vertrouwen het beste te geven wat ze hebben. Aan de baby, het kleine kindje, wordt niets gevraagd, al is het autonoom. Het krijgt bloedtransfusies en medische behandelingen als de ouders daar toestemming voor geven. Maar al snel komt het schemergebied dichterbij.
Mijn zoon was een klein ventje toen er een ernstig defect aan zijn schedel werd geconstateerd. Wij- zijn ouders, namen toen de beslissing dat er medisch moest worden ingegrepen om verschrikkelijke toestanden in het hoofd van ons kind te voorkomen. Er volgden twee zware, urenlange en gevaarlijke operaties die gelukkig wel slaagden. We handelden namens hem maar ook buiten hem om.
Op een dag zei hij dat hij twijfelde of hij zich opnieuw zou laten opereren. Hij was toen twaalf. En hoewel de wetgever daar ongetwijfeld een mening over heeft, viel bij ons, zijn ouders, de feitelijke mogelijkheid uit handen om namens hem op te treden. Onze zoon, autonoom.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
