Soms zie ik in mijn verbeelding zo’n 2600 jaar geleden onder vijgenbomen in India, in een verstilde houding- meditatie zou je het kunnen noemen, mannen zitten. Een paar? Wat, tientallen, honderden, duizenden. Dertigers. En ze willen allemaal de eerste zijn.
Op een dag, na moeilijke dagen en uren, staan ze verheugd op. Ze zijn verlicht, ontwaakt, leraar, willen aan de slag. Geen Urbi maar Orbi. Ze kijken om zich heen en zien in de verte in een stofwolk een voortsnellende man die door ons nu de Boeddha wordt genoemd en op weg is naar het Hertenpark. Hoeveel pech kan je hebben.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.