Het blijft toch dwangmatig, dat lopen in de Vierdaagse van Nijmegen. De sangha waarin ik loop, met de Stroom Mee, wil en moet het doel halen. Om morgen het felbegeerde kruisje te ontvangen. Ego speelt op. Is de Vierdaagse wel boeddhistisch, liep de Boeddha ook veel en vaak? Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan? Waren er al gladiolen in de tijd van de Boeddha?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
