Het was voor het laatst in de zomer van 2004 dat ik in een vliegtuig zat, samen met mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Tijmen, op weg naar een vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk. Mijn dochter reed die afstand met vriendinnen in een auto en haalde ons op op de Franse luchthaven.
Ik kan me het gevoel nog goed herinneren dat ik toen had aan boord van dat vliegtuig. Het was zo anders dan bij vorige vluchten, onbestemd, ik kan het niet goed uitleggen. Het milieuverziekend effect van vliegen was toen al bekend, er waren diverse rapporten over verschenen. Het leek wel alsof ik naar mezelf keek in die kist, voelde me niet op mijn gemak. Niet om neer te storten, hoor, dat duurt maar een paar minuten, maar er was iets groters dat mij verontruste.
Ik heb daarna nooit meer gevlogen om het milieu niet verder te belasten. Me niet meer te voegen in het leger van miljoenen vakantiegangers die tegen zeer geringe kosten naar zonnige bestemmingen vliegen en mede de aarde om zeep helpen.
Ik was laatst op een familiefeestje en daar ging het ook over vliegreizen. De een ging een paar dagen naar Ibiza, de ander naar Mallorca, eentje zelfs naar IJsland. Voor een prikkie. Ik zei dat ik dat crimineel gedrag vond, dat dat verboden moest worden. De wereld om zeep helpen. Dat die reisbureaus, vliegmaatschappijen en luchthavens maar één ding voor ogen hadden: winst genereren. Dat die tijd echt voorbij is. Maar ik zag het aan hun houding: Joop heeft altijd wat te zeiken.
Half juni wordt er een nieuw mensenkind geboren in onze familie. De moeder is hoogzwanger en de baby leeft nu nog in een veilige omgeving. Heeft geen weet van Ibiza, Mallorca, IJsland, stinkende en vervuilende vliegtuigen. Dat het vliegen door veel mensen nog steeds wordt vergoelijkt. Milieuactivisten in het verdomhoekje worden gezet. Door de vliegenden met hun eigenbelang.
De zomer van 2004 veranderde mijn denken voorgoed. Maar ik voel me wel alleen.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
cees van Grondelle zegt
Je hebt in ieder geval één medestander, dus niet meer alleen 😉
whapai zegt
Beste Joop,
Je bent niet alleen! Sowieso niet maar ook niet in dit denken! Het aantal mede-denkers groeit.
Blijf zeiken!
Jaap zegt
Beste Joop, je bent niet alleen daarin hoor. Ik vlieg niet of nauwelijks, mijn broer, wetenschapper, weigert helemaal te vliegen. Zowiezo wordt er in onze familie bewust maar weinig gevlogen.
Dus dat valt wel mee. Hopelijk troost het wat. 🙏
Jacob van van Keulen zegt
Beste Joop, de eeste keer was in 1983 toen ik met Pakistan Airways naar Bombay in India vloog .Na 4 maanden terug van Dehli via Moskou waar we een rondrit door de stad maakten zonder de bus te mogen verlaten. Toch wel indrukwekkend allemaal. Later hoorde ik dat Aeroflt toestellen ook wel vliegende doodskisten genoemd werden.. Daarna hield ik het wel voor gezien. Nooit meer in de wolken, liever met de voeten in de klei
Carlien zegt
Beste Joop,
hierbij nog een medestander die niet meer vliegt en gelukkig ziet dat haar volwassen kinderen haar hierin volgen.
Louise Holsters zegt
Beste Joop , je bent niet alleen, ik denk er ook zo over. Trouwens ik ben akkoord met alles wat je aankaart .
John Verpaalen zegt
Ook John en Addy uit Roosendaal vliegen al tientallen jaren niet meer en vinden het schandalig dat het vliegen (lees: vervuilen) spotgoedkoop blijft. Het is een van de vele manieren waarop fossiele brandstoffen onterecht worden gesubsidieerd. Mensen die bewust voor de trein kiezen, worden daarvoor gestraft en betalen het tienvoudige. Maar gelukkig heeft Nederland slechts één ‘probleem’ en dat zijn de asielzoekers (althans, volgens ene Wilders…)
François la Poutré zegt
Vliegende criminelen? Nee, ik vind dat je dat niet mag zeggen. Niet omdat vliegen geen kwaad kan, maar omdat de achterliggende problematiek veel te complex is om degenen die vliegen crimineel te mogen noemen. Vallen voor verleidingen kan dom zijn, maar we doen het bijna allemaal. Het menselijk onvermogen om ze te weerstaan wordt door de Steve Jobsen, Jeff Bezossen en Elon Musken van deze wereld haarfijn aangevoeld en uitgespeeld, ter meerdere eer en glorie van hun bankrekening.
Er is wel meer gedrag waarvan we weten dat het de wereld om zeep helpt, maar dat we toch niet kunnen laten. Vlees eten, houtkachel stoken, kinderen krijgen. Allemaal criminelen die dat doen? Noem mensen niet te gauw criminelen. Voor je het weet ben je er zelf ook een. Maar als je het dan nodig vindt die kwalificatie te gebruiken, doe dat dan voor de verleiders, niet voor de verleidden.
Joop Ha Hoek zegt
Ik vroeg het me af, stelde het ter discussie. De vliegende vakantiegangers. Dank voor je reactie.