Weinigen weten dat ik in mijn Amsterdamse jaren al fanatieke pogingen deed van de alcohol af te komen. Ik liet me twee keer opnemen bij de roemruchte Jellinek-kliniek. In werkelijkheid kreeg ik twee keer schamele detox-opames van 4 dagen aangeboden. Daarna mocht ik het weer zelf uitzoeken.
Terwijl algemeen bekend is dat je in 4 dagen tijd hoogstens lichamelijk afkickt van de drank, maar geestelijk niet. Dus viel ik weer terug in destructief alcoholgebruik en moest ik me maandenlang laten opnemen in een kliniek hier in Venray, gevolgd door een half jaar nabehandeling in Roermond. Dat maakte wel verschil, en daarom sta ik nu, 10 jaar later, nog steeds droog. Alcoholverslaafd ben ik niet meer. Als ik al bier drink, doe ik dat matig en recreatief.
Destijds waren ook mijn ex-vrouw en zoon blij dat ik bij de Jellinek in Amsterdam terecht kon. Maar die legendarische instelling heeft ook hen belazerd. Door ze voor te liegen dat ik met een ontgiftingskuur geholpen zou zijn.
Mijn huisarts protesteerde niet, mijn psychiater protesteerde niet, en de nabehandelmevrouw van de Jellinek zat een paar weken stralend tegen me op te scheppen over haar hardloophobby. En of ik maar een zuchtdagboekje wou bijhouden. Nee dus. Exit Jellinek.
Hun wijze van behandelen, met zo´n detoxgrap van vier dagen, is een leugen en immoreel bedrog. Overigens amuseerde ik me wel tijdens die ontgiftings-opnames. Net als alle cliënten was ik zo stoned als een aap van de Librium, waardoor je de lichamelijke afkick niet voelt. Dat schept een band, net als het onvermijdelijke geflirt, geroddel en geklaag.
In het rookhok praatte ik dagen met een Amsterdamse knul die stijf van de coke en de alcohol binnen kwam. Zijn ouders waren Hare Krishna´s, die het te druk hadden met samen chanten bij en in de Krishna-tempel op de Zeedijk. Hun zoon moest zijn eigen pad op weg naar de verlichting maar zien te vinden, in de praktijk geplaveid met coke en drank.
Zijn beste vriend zag ik dagenlang op bezoek komen in dat rookhok. Hij was een van de speed afgekickte twintiger en dealer uit de Bijlmer. De hoofdbezigheid van zijn ouders, behalve hem verwaarlozen: Hare Krishna zijn, inclusief het in die kringen gangbare seksuele misbruik gedogen, of eraan meedoen.
hndrik zegt
Wanneer was er een Krishna-tempel op de Zeedijk?
Lokatie niet zozeer van belang voor je verhaal, maar ik kan me dat niet herinneren.
Peter Pijls zegt
Toen ik in Amsterdam woonde (tot ongeveer 13 jaar geleden) was de tempel op de Zeedijk nog open.
peter pijls zegt
Persoonlijk heb ik geen slechte ervaringen met Krishna’s.
(De andere) Dick zegt
Ik dacht dat hier de afspraak was dat we niet kwaad zouden spreken over anderen. Als de Jellinek Kliniek van alles verweten wordt (als je naar een ander wijst, wijst de duim naar jezelf) dan wordt de mensen die er werken iets verweten. Dat vind ik jammer. Dat geldt ook voor de lichte sneer naar de Krishna’s. Ik zou zeggen, praat niet over hen maar met hen.
Peter Pijls zegt
Praten met Krishna’s heb ik wel gedaan, persoonlijk heb ik niets tegen ze. Zeker verwijt ik de mensen van de Jellinek iets, namelijk dat ze me niet adequaat behandelden. Daarover schreef ik de afglopen 10 jaar blogs.