De jonge moeder rende gisteren zo hard achter de kinderwagen waarin (vermoedelijk) een baby dat haar zoontje aan haar hand bijna horizontaal werd meegetrokken. Ik kon ze maar kort gadeslaan achter de acht meter brede raampartij van de Kloosterbunker. Ik glimlachte.
De jonge vader slenterde vanmorgen zo aangenaam langzaam achter de kinderwagen (met erin vermoedelijk een baby) met zijn zoontje aan de hand dat ik ze heel lang door de acht meter brede ramen van de Kloosterbunker kon gadeslaan. Ik glimlachte.
Zorgen vaders beter voor hun kinderen dan moeders? Dinsdag regende het flink en vanmorgen scheen de zon. Het weer bepaalt de waarneming.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.