Vanmorgen hoorde ik een vreemd metalen geluid, alsof Russische tanks over de straat naar de Kloosterbunker reden. Ik controleerde of dat inderdaad het geval was en tuurde vanuit de Kloosterbunker naar buiten. En zag een vreemd gevaarte met een soort eg bestuurt door een man die langs de mooie haag in het parkje voor dit klooster reed en de behoorlijk dikke takken tot op een bepaalde afzaagden. Niks geen gedoe met een heggenschaar.
Korte tijd later was de klus geklaard, een paar honderd meter lang en de takken werden door het apparaat kleingemaakt en opgeslokt. Bunkerstad heeft de naam een groene stad te zijn. Er zijn bossen, parken, rivieren en meren. Die allemaal onderhouden moeten worden. Een paar dagen geleden stond er een grote tankwagen vol water bij jonge boompjes die werden gelaafd.
Hier vlakbij is een verbindingsweg met vijf rijen platanen, je rijdt of loopt of fietst door een tunnel van groen, zo mooi en ook lekker koel. De gemeentevlag heeft niet voor niets veel groen in het doek.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.