Het jaar 2022 – dag 327 – geesten

Als jullie op tv kijken en luisteren naar het WK-voetbal in Qatar moet je eens opletten, er hangt een vreemde akoestiek in sommige stadions. Het lijkt het meest op het geluid van stemmen, eindeloos gemurmel, een boodschap: jullie kunnen hier naar kijken door onze dood. Pratende geesten van meer dan 2500 arbeiders uit verre landen die bij de bouw van de stadions om het leven zijn gekomen? En zich nu zelf manifesteren omdat de aanvoerders van voetbalteams die aan het WK meedoen te laf zijn eerder gedane toezeggingen om de One Love band te dragen niet nakomen omdat de FIFA dat niet wil hebben. En dreigt met een gele kaart voor elke drager.

De spelers van het Duitse elftal demonstreerden gisteren vlak voor het duel door demonstratief een hand voor hun mond te houden bij het maken van de elftalfoto. De Duitse ploeg wilde hiermee een signaal afgeven aan de FIFA, dat hun mond werd gesnoerd door het ‘verbod’ op de OneLove-aanvoerdersband.

Het Nederlands elftal zou hier morgen voor de tweede groepswedstrijd tegen Ecuador een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar de oppergod van het Nederlands voetbal Louis ‘Jezus’ van Gaal heeft beslist dat niet te doen. ‘We hebben een punt achter alle politieke kwesties gezet nadat we vorige week arbeidsmigranten op onze training hebben uitgenodigd’, sprak hij. ‘We willen ook niet het doel dat we voor ogen hebben om wereldkampioen te worden laten verpesten door acties van de FIFA of welke organisatie dan ook.’

Van Gaal vindt de dood van de naar schatting 2500 arbeidsmigranten een politieke kwestie inplaats van een menselijk drama. Hij stelt het behalen van een titel boven compassie en empathie. Van Gaal groeit boven zichzelf uit en dat is niet als compliment bedoeld. De man heeft wel zo’n groot ego dat het een stadion kan vullen. Hij ging als eerste het vliegtuig in dat het elftal zou vervoeren. Omroep Max bracht de tweedelige serie ‘Louis’ over hem uit en de NOS zond een meer dan een uur lange persconferentie van Van Gaal uit waarin hij de samenstelling van zijn team bekend maakte. Voedselbanken krijgen minder aandacht. En hij blijft journalisten die kritische vragen stellen beledigen door ze dom en negatief te noemen.

Ze moeten leveren, zegt hij steeds, als gevraagd wordt waarom hij een speler heeft opgesteld. Nou Louis, dat mag jij ook wel doen in de kwestie van de arbeidsmigranten. Compassie. One Love. Het sterven van deze mensen als een politieke kwestie aan te merken. Ben ik nou zo dom of ben jij dat?

Er hangt een vreemde sfeer, er klinkt een vreemd geluid in de stadions van Qatar. Het geluid van de dood.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.