Wat bezielt een mens om en masse met een groep opgehitste stieren mee te rennen? Ieder jaar voltrekt zich op meerdere plaatsen in Spanje, Portugal, Mexico en Zuid-Frankrijk hetzelfde ritueel. Een groep stieren wordt opgedreven naar de arena (waar ze gedood worden) begeleid door een horde mensen die mee rennen. Daarbij vallen ieder jaar de nodige slachtoffers. De meeste verwondingen komen door valpartijen, en wanneer je door een hoorn gespiesd wordt overleef je het meestal ook wel. Per slot van rekening zijn er in de afgelopen honderd jaar in Pamplona slechts vijftien dodelijke slachtoffers gevallen.
Het is wel spannend om met die stieren door de smalle straten te rennen, en wel beschouwd is geen enkele sport veilig. Je neemt een klein risico, voor een enorme kick en een verhaal waar je de rest van je leven mee aan kunt komen. Je moet dan natuurlijk wel kunnen vertellen dat je een van de stieren aangeraakt hebt of een litteken kunnen laten zien.
Ieder jaar krijgen in Pamplona alleen al zo’n tachtig tot negentig stieren de kans om, voor ze gedood worden, nog een enkel mens mee te nemen en een heroïsche dood te sterven. Het alternatief is dat al op jonge leeftijd je hoorns afgezaagd worden, je in een veel te klein hok twee jaar mag groeien om dan in een vrachtwagen naar de slachter gebracht te worden.
Het staat wel in een schril contrast met Nederland waar men de discussie aangaat of de vierdaagse nog wel door kan gaan wanneer er een keer een dode valt. Komende week wordt dan ook weer spannend. Daarentegen hebben we in Nederland dan wel weer een grote groep ouders die het risico aan gaan om hun kinderen niet te laten inenten. Dat is dan weer op een andere manier spannend.
Wellicht komt dit allemaal wat cynisch over, maar dat is dan ook omdat ik me er eigenlijk geen raad mee weet. Is het erg wat er gebeurt? Dat er stieren opgejaagd worden en gedood? Dat er slachtoffers vallen? Dat er een spektakel plaats vindt waar dieren voor gebruikt worden? En waarom dan?
Ergens heb ik de neiging om de hypocriete dierenvriend uit te hangen en te roepen dat zoiets verboden moet worden. Maar dan denk ik weer aan Gandhi toen een moeder hem kwam vragen of hij tegen haar zoontje kon zeggen dat hij niet mocht snoepen. Gandhi vroeg of zij de volgende week terug wilde komen. De week erna zei Gandhi tegen het jongetje dat hij geen snoep meer moest eten. Op de vraag waarom hij dat de week er voor niet gezegd had antwoorde Gandhi dat hij toen zelf nog snoep at.
Ik leef ook in een wereld waarin dieren gebruikt en gedood worden. Er vallen dierlijke slachtoffers door het verkeer en ook om de zuivelindustrie op gang te houden moet je vele koeien en stieren slachten. Het gaat weliswaar goed genoeg met de natuur dat de wolf weer terug zou kunnen komen in Nederland maar ik weiger om mijn 50 vierkante meter te delen met muizen, mieren of andere dieren dan de kat.
Is het erger om gedood te worden na een dolle race door de straten van een stad dan in alle stilte in een slachthuis? Is het erger wanneer mensen ervan genieten als ze met je mee rennen dan wanneer ze zonder je ooit gezien te hebben van je producten genieten?
Ik weet het niet. Ik vind de stierenrennen een merkwaardig fenomeen en ik zal er nog eens goed over nadenken.
