Eens ging de zee hier tekeer, heet de mooie door Huub Stapel gepresenteerde serie over de aanleg van de afsluitdijk en het verdwijnen van de Zuiderzee die voor veel mensen een enorme verandering betekende.
Zoals voor Thijmen, een zeevisser en grootvader van mijn vriendin die zijn zee en toekomst zag verdwijnen na de afsluiting. De familie kwam oorspronkelijk uit Schokland, een eiland in de Zuiderzee, dat door afkalving in de golven dreigde te verdwijnen en in het midden van de negentiende eeuw door de bevolking werd verlaten. Op het eiland zijn de namen van de families die er leefden weergegeven in een opengewerkte metalen rand. Ook de familienaam van mijn vriendin.
De meeste Schokkers kwamen in Vollenhove terecht, een kleine stad met prachtige oude monumentale gebouwen, dat al in de tiende eeuw werd genoemd. Ze probeerden daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Zeevisser Thijm en zijn familie kwamen ook in Veno terecht, de ouders van mijn vriendin woonden lange tijd aan de Haven. De Schokker afkomst wordt levend gehouden door de Schokker Vereniging die jaarlijks activiteiten organiseert.
Vissers zorgden goede voor elkaar als er nood was. Bij Thijmen logeerde maandenlang een gezin in de kleine woning, waarvan de man, een visser, op zee verdronken was. De zee geeft, de zee neemt, zegt Stapel. De vissers zorgden er voor uiterlijk zaterdagmiddag naar huis te varen om de zondag in de kerk en gezin door te brengen. En bij Seidel een borrel te nemen na de dienst.
Huub Stapel vertelt in de serie over de dorpen en stadjes rond de voormalige Zuiderzee en de inpoldering, landbouw op de bodem van de voormalige zee. Mijn vriendin vertelt er ook over als we over voormalige zeedijken rijden in dat gebied. Kijk, zegt ze, daar was de zee en hier het oude land. Er is ook nieuw land, dat zien we als we door de polder rijden. Vruchtbare grond.
Ik ontmoet regelmatig nakomelingen van oude geslachten, namen die ook in de serie voorkomen. En de kleine RK-begraafplaats ligt er vol mee.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
