Het jaar 2021 – dag 172 – anders

Afgelopen zaterdag ontmoette ik in een ander land een collega schrijver. Het gesprek kwam op het ambacht, dingen opschrijven. Net als ik maakt de collega tijdens het werk, het interviewen, nare dingen mee. Voor veel mensen is het leven een aaneenschakeling van pech, verdriet en ellende. En wij, de schrijvers, zijn het oor en schrijven de ervaringen op. Het raakt ons, we zijn niet van steen. Ons geluk is dat wij het van ons af kunnen schrijven, dat geeft verlichting.

Ik besef dat de teksten van mijn columns in het BD soms ook kunnen leiden tot depressiviteit bij de lezer. De toon is af en toe zwaar, het onderwerp ook. Lezers proberen mij dan moed in te spreken, kop op Joop. Ik moet nu iets bekennen, ik kan al luisterend naar de Arbeidsvitaminen op de radio of een plaatje met hardrock of The Cats en zelfs Corrie Brokken, ondertussen een kopje Wiener Melange drinkend met een stuk appeltaart, denkend aan leuke dingen die mij wachten, sombere teksten schrijven.

Hoe dat kan? Een acteur die een zwaarmoedige rol speelt waarbij in de zaal de zakdoeken tevoorschijn worden gehaald hoeft ook niet bij een psychiater onder behandeling te zijn. Gaat na de voorstelling mogelijk een hapje eten met collega’s en maakt lol. Hij speelde een rol. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik de inhoud van mijn columns niet serieus neem. Maar mijn geest is dartel, ik hou van morbide humor. Monty Python en zo.

Mijn collega stuurde mij  na de ontmoeting een column van de onlangs tijdens het schrijven van een column overleden schrijver van zeer korte verhalen (zkv) A.L. Snijders toe. Over een man die een granaat uit de Tweede  Wereldoorlog in een bankschroef klemt en eraan begin te zagen. Ik ben niet blij met de dood van de zager maar het tafereel maakt mij gelukkig, als schrijver.

De vraag is: heeft de zager er nog iets van gemerkt, van de explosie? Hoe lang duurt bewust zijn. Er zijn wetenschappers die beweren dat mensen van wie onder een guillotine het hoofd wordt afgehakt, dat hoofd ook in de mand zien vallen omdat de hersenen nog even actief zijn. Maar verder heb je niks aan die kennis.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.