Ja, natuurlijk weet ik dat alles met elkaar verbonden is. Dat een bakker niet kan bestaan als ik er geen waren koop, geen meel wordt geleverd, boeren geen graan verbouwen, dat fabrikanten machines maken voor de bakker, dat die onderdelen ook weer door anderen worden geleverd, dat anderen elektriciteit leveren en water. Dat de bakker daardoor personeel in dienst kan nemen, belasting betaalt waarmee goede dingen gedaan kunnen worden en dat de ontvangers van belastinggeld weer boodschappen kunnen doen, scholen in stand houden en verpleeghuizen.
Ik weet het, maar toch erger ik me rot als ik zie dat autofabrikanten in commercials op de tv auto’s aanprijzen van ‘slechts 40.000 euro’. Rijklaar. Ik weet het: de monteurs die er werken doen ook boodschappen bij mijn bakkertje en brandstofleveranciers zijn ook blij met autofabrikanten.
Ik erger me omdat het lijkt alsof er niet maandelijks tienduizenden arbeiders op straat komen te staan, omdat door het coronavirus bedrijven failliet gaan of inkrimpen en er onvoldoende werk is. Ik dacht in het voorjaar dat de consumptiemaatschappij zou veranderen. Dat we zouden leren naar minder meer. Overigens: Belgen betalen geen bpm op auto’s, daar kost een wagen van hier 40 mille zo’n 27.000 euro.
Voor autofabrikanten mag je ook lezen: KLM en Schiphol, die tegen tarieven waarvoor je nog geen goede paraplu kunt kopen mensen vervoeren naar verre vakantiebestemmingen en tienduizenden burgers het leven zuur maken door rakelings over hun daken te vliegen. Ja, ik weet het, dat personeel heeft ook een bakker. Vandaag las ik dat op 38 vluchten van onze nationale ‘luchttrots’ met corona besmette passagiers zijn aangetroffen. Die allemaal weer in contact staan met anderen. Nee, er worden geen afdelingen gesloten, vliegmaatschappijen staan boven de wet.
Minder meer.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.