De deur van het balkon van de Kloosterbunker staat open. Ik hoor buiten een aanhoudend tek-tek-tek-tek-tek van een vogel in nood. Het diertje vraagt om hulp, zo ervaar ik. Ik zie niet waar de hulpvraag vandaan komt, er is alleen tek-tek te horen.
Ik kijk in de stervende boom hiertegenover, het huis van Bertus de Kauw. Hij is niet thuis. Gisteren hakte hij met zijn snavel in het anti-duivennet dat voor het balkon hangt. Hij wilde naar de pindanetjes die voor de mezen zijn opgehangen. Bertus ging op de wieken toen hij mij zag. De Kauw is ook niet beneden in het stadsparkje- waarin de Kloosterbunker, te zien. Maar het kan best zijn dat hij een vogeltje aan het verschalken is. Ik ben geen alziende.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.