Ik heb als misdaadverslaggever decennialang in België gewerkt en er ook nog acht jaar gewoond- in Vlaanderen, het Nederlandsprekende deel van België. Ik maakte er kennis met een heel andere cultuur dan in Nederland. Daar doen ze een bakkie (koffiedrinken) in België gaan ze op restaurant en zitten met name de kroegen in de weekeinden vol. Een Belg zal niet snel vreemd bezoek thuis ontvangen.
De Vlamingen die ik leerde kennen gaan op vakantie in de Ardennen, nee, niet in de Belgische Ardennen- daar rijden ze heel hard doorheen omdat ze een hekel hebben aan Walen, maar in de Franse Ardennen. Het kleine land heeft zeven regeringen, waaronder een nationale. België is formeel 1 natie maar de regeringsleiders spreken gebrekkig Frans of Nederlands en zijn amper te verstaan en niet te begrijpen. De commerciële spotjes die op tv worden uitgezonden zijn zonder uitzondering vreemd. Ze zouden als oefenstof in een psychiatrisch opleidingscentrum niet misstaan. De Belgische frites is vet en niet te vreten, Nederland heeft de lekkerste patat te wereld. Krokant.
België heeft de tv-omroep Canvas die wonderschone producties uitzendt. Met name politiefilms zoals The Bridge. Ik ben ook gek op weerman Frank. En de serie Rond de Noordzee was van een wonderlijke schoonheid. Ik hou van Belgisch kriekbier, zomer en winter. De Vlamingen die ik ken zijn aardig, ze noemen de Nederlanders de Noorderburen. Over en weer worden er grapjes gemaakt over elkaars eigenaardigheden. Ook dat ze een kop koffie krijgen aangeboden als ze een Nederlandse winkel bezoeken. En dat dorpen en steden in Nederland zo geordend zijn. En koperdraad is ontstaan in Nederland doordat twee gierige Ollanders aan een koperen munt begonnen te trekken die ze niet wilden afstaan. Terwijl Nederland een van de meest gulle landen is waar het vrijgevigheid betreft. En in Vlaanderen veel ondernemers liever geen rekening uitschrijven maar zwart werken, zo is mijn ervaring.
Ik leerde ‘ginder achter’ begrijpen en las met name vroeger veel Vlaamse literatuur. Met taalquizzen scoorden Vlamingen in Nederland altijd hoog. Vaak op nummer een.
Maar wat er nu gaande is verdient geen schoonheidsprijs en is de Vlaamse letterkunde onwaardig. Sinds een jaar of twee ontvang ik mailberichten en brieven met de aanhef Beste… Niet beste Joop of hoofdredacteur of Beste Eikel. Nee, gewoon Beste. En ik word daar doodziek van. Ik vind het prima dat Vlamingen een universiteit unief noemen, taal is altijd in beweging, informatie werd ook in Nederland info en hen en hun worden vaak door elkaar gehaald. Beste zonder toevoeging is beledigend en lui, het is gewoon waardeloos, zonder waarde. Een ordinaire vorm van gemakzucht.
Zelfs het door mij hooggeachte boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen, maakt zich schuldig aan deze armoede en belediging van de ontvanger van berichten. Terwijl je van boeddhisten toch een respectvolle omgang mag verwachten.
Vorige week hield ik het niet meer uit en sprak een Vlaming aan op dat Beste… boven een mailbericht. Ik ben geen Beste… ik ben beste Joop of beste redacteur, of als je mijn naam niet kent beste meneer/mevrouw, ontplofte ik. De Vlaming bood zijn verontschuldigingen aan en beloofde mij nooit meer beste te noemen. Sindsdien ben ik een beetje gekalmeerd al komen de Besteberichten nog steeds binnen. Als klokkenluider heb ik toch een Vlaming gered van de taalkundige ondergang.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
carla zegt
Joop, als Vlaming kan ik je artikel best pruimen. ook ik krijg de laatste tijd veel mail met het opschrift ‘beste’terwijl ik weet dat ze mijn naam zeker kennen. ik was van mening dat mijn ego op hol was geslagen,want ik ergerde mij er ook erg aan. ik heb niet zoals jij gereageerd maar gewoon met ook ‘beste’ mijn mail aan hun begonnen. en je gelooft het niet maar het antwoord erop begon met ‘Hallo Carla’. Vind je artikel klasse. Ben weer van een desillusie verlost.
Ruud van Bokhoven zegt
Beste Joop, België is nu eenmaal een ander land en hun taalgebruik erg letterlijk of geheel onbegrijpelijk en begrijp ook niet dat men tegen iedereen altijd maar “U” zegt, man en vrouw tegen elkaar en opa (bompa) tegen kleinkind, kennen zij geen je, jij en jou?
Beste Joop het was weer mooi geschreven.
Namasté ?
Mia De Walsche zegt
mijnheer,
ik vraag me wel af in welk deel van Vlaanderen u dan gewoond hebt, want wat u citeert als “Vlaams”, klopt niet.
Een “bakkie” voor koffie is geen Vlaams, maar in onze oren eerder “Hollands”. Dit is maar een voorbeeld. Ik (als Vlaming) herken me helemaal niet in wat u over Vlaanderen en de Vlamingen schrijft.
U bent blijkbaar niet gehinderd door enige juiste kennis, noch empathie, noch wat u zelf onderaan het BD schrijft over “juist spreken”. Zou u dat nog eens willen lezen a.u.b.?
U schrijft bovendien voor een publiek dat geïnteresseerd is in het boeddhisme, veronderstel ik, en dus voor geestesgenoten. Dan begrijp ik niet waarom u uw “medemensen”/”medeboeddhisten” onder de Vlamingen zo laatdunkend, vernederend, kleinerend toespreekt.
Hoe zou u het vinden wanneer een Vlaming al de cliché’s die hier over “Hollanders” de ronde doen, op u zou los laten? (Ik bespaar u voorbeelden). Zou u dat in “liefdevolle vriendelijkheid” en gelijkmoedigheid over u heen laten komen? En met “kshanti” of “geduld” verdragen? U zou het waarschijnlijk weglachen.
Ik ben al een hele tijd geabonneerd op uw “boeddhistisch dagblad”. Maar ik vraag me wel af wat er “boeddhistisch” is aan uw artikel, en wat ik daaruit kan leren over het boeddhisme. Want daarvoor ben ik geabonneerd op uw nieuwsbrief. Ook vind ik niet dat het een voorbeeld is van juist spreken, noch van “liefdevolle vriendelijkheid”, noch enig andere boeddhistische gezindheid.
Door uw toevoeging op het einde van uw artikels tracht u alle kritiek al voor te zijn en van u af te schuiven. Dat getuigt niet van een open, communicatieve en empathische houding.
Ik overweeg werkelijk uw “dagblad” op te zeggen. Ook al omdat vele bijdragen me nog dogmatischer overkomen als de houding van theologen en ambtsdragers in de katholieke kerk een eeuw geleden.
U hebt blijkbaar uw fans die uw bijdragen geweldig vinden. Daardoor krijgt u voldoende bevestiging om te blijven doorgaan.
Misschien voelen zij nu ook aan wat voor Vlamingen het verschil is tussen “U” en “jij”.
Dit is de eerste keer dat ik op een artikel in uw BD reageer, en dat is omdat ik me gekwetst voel.
Mia De Walsche
Joop Ha Hoek zegt
Zeer geachte mevrouw, ik hoop dat het goed met u gaat. Als columnist heb ik geen enkele fan en vrijwel niemand vindt mijn bijdragen geweldig. Het spijt me echt dat ik u heb gekwetst door lof te steken over Canvas, en het kriekbier en dat ik de Vlamingen die ik ken aardige mensen noem. En dat ik Belgische voorbeelden over typisch Nederlandse eigenschappen – zoals vermeende gierigheid- beschreef. En ook dat ik menig Vlaams ondernemer een zwartwerker noem, ze hebben wat aan mij verdiend buiten de fiscus om. In Nederland doen ze een bakkie, in Vlaanderen gaan ze op restaurant.
Maar daar ging het mij als columnist niet om. Ik beschreef hoe ik door Vlaamse mensen en organisaties ‘beste’ wordt genoemd en dat dat mij kwetst. Ik omschreef ook waarom.
Ik dank u hartelijk voor uw reactie. Moge het u goedgaan, nu en in de toekomst.
Uw dienaar ’t aller stond.
Joop Ha Hoek, gedwongen columnist.