Afgelopen weekeinde zijn vier oorlogsveteranen van elk tegen de honderd jaar oud in Arnhem weggestuurd van een bijeenkomst voor  een herdenking van de oorlogsveteranen in de operatie Market Garden in september 1944. Eerdere herdenkingen konden de veteranen wel op het zogenoemde vip-podium plaatsnemen na het laten zien van hun medailles. Nu werd het 75-jaar herdenken  van de operatie, waar duizenden militairen en burgers bij om het leven kwamen, grootscheeps gevierd en was er geen plek voor de oude helden als ze geen tickets hadden. En die hadden de vier niet. Twee ervan kregen een kaartje van een bevriend paar en konden zich alsnog tussen de genodigden begeven. De burgemeester van Arnhem stelt een onderzoek in.

Het is september 1944, Nederland is door de Duitsers bezet. Het geallieerde opperbevel besluit parachutisten in te zetten om een doorgang naar Duitsland te forceren. Duizenden jonge militairen, soms kinderen nog, landden rond Arnhem om dat mogelijk te maken. Behalve de Duitse legermacht wachten ook Nederlandse organisatiedeskundigen ze op.

‘Hebben jullie een ticket,’ schreeuwen ze omhoog tegen de neerdalende parachutisten die als schietschijf dienen voor de Duitse soldaten. ‘Een ticket,’ schreeuwen de  airforcers terug, ‘nee, dat hebben we niet.’  ‘Oh, dan kom je er niet in, keer maar terug naar je eiland’, schreeuwen de organisatiedeskundigen. Befehl ist Befehl.

Het was de afgelopen dagen een en al militair vertoon. Zelfs de spreekstalmeester van de herdenking op de Ginkelse Heide was een militair. Het uiteindelijke doel van de viering- het brengen van vrede kwam in het gedrang.

We moeten niet vergeten: oorlog is geen norm, hoort dat niet te zijn. Oorlog is wreed, onmenselijk, afschuwelijk, is de dood en verminking. En militaire feestjes zijn een contradictie.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.