In december 2012 stierf mijn zus aan de gevolgen van griep. Het was drukker op haar uitvaart dan in haar leven, mijn zus was niet zo gezien, stootte mensen af, was eenzaam.
Zij vroeg mij haar crematie te regelen en daarna zaken af te wikkelen. Dat gebeurde bijna 2 jaar lang. Toen was er niets meer te regelen. In een klein kluisje in de Kloosterbunker liggen nog wat spullen van haar. Een paspoort, bankpasje, een handgeschreven briefje, dat soort zaken. Het zijn er zo weinig dat ze passen in een fotolijstje.
Resten van een leven in een lijstje, meer is er niet.
Moedig voorwaarts!

Ruud van Bokhoven zegt
De mens komt en gaat in zijn hoedanigheid, bij de één doof je uit als een kaarsje met een minimaal aan tastbare herinneringen, bij de ander als een kampvuur met een huis vol tastbaarheden.
Beiden zullen als stof tot de aarde terugkeren ondanks wat zij achterlaten en een nieuwe functie krijgen in de natuur, een nieuwe bestemming.