De verwondering is een belangrijke spirituele kracht waar we ons meestal niet bewust van zijn. We vinden iets vaak zo vanzelfsprekend dat we ons niet afvragen hoe dat kan gebeuren.
Galilei verwondert zich als hij een appel loodrecht op de grond ziet vallen en ontwikkelt zich vervolgens tot een groot sterrenkundige. Hij begrijpt waarom de planeten hun baan volgen. James Watt verwondert zich als de deksel van de overkokende pan af vliegt en bedenkt vervolgens de stoommachine.
Als kind kon ik met verwondering naar vogels kijken die omhoog kunnen vliegen. Als ik nu een vogel op zijn kleine pootjes op de grond zie dribbelen en naar een hoge boom zie vliegen verwonder ik me nog steeds.
Verstandelijk besef ik dat het mathematisch te berekenen is, maar toch blijf ik me erover verwonderen. Ik zie meer dan ik zie, maar kan het niet onder woorden brengen. Door verwondering ben ik in staat meer te zien dan ik met mijn eigen ogen kan zien.
Het is een spiritueel inzicht, met de ogen van ons hart, dat het verstand overstijgt en verstandelijk niet te begrijpen is. Niet door nadenken, maar door ‘trial and error’ stoot ik op nieuwe kansen die mijn hart raken en me plezier geven.
Helaas wordt in onze moderne opvoeding te weinig aandacht aan besteed aan dit spiritueel inzicht van ons hart. Er ligt te vaak een eenzijdige nadruk op logisch verklaren en verstandelijke kennis. De inzichten van ons hart zijn echter van het allergrootste belang om met plezier te kunnen leven.
MaartenD zegt
Verwondering is belangrijk. Als aanvulling wil ik zeggen dat een wiskundige modellering van een verschijnsel de verwondering eerder verhoogt dan vermindert. Wetenschap als pure verkenning van wat is betekent spiritueel bezig zijn.
Met warme groet,
Maarten