Er zat geen vooropgesteld doel of middel achter, het idee ontstond vanzelf. De kastjes, planken en koelkast afstruinen naar eten. Het werd een sport, een dwang. Elke dag zoeken in het huis naar eten. Hoe gek kan het worden. De koelkast en vriezer zijn inmiddels helemaal leeg, echt leeg. De provisiekast bijna. Het is verwonderlijk hoeveel eetbaar spul er in huis is, al een paar weken ben ik niet naar de winkel geweest om de voorraad aan te vullen. Het brood en boter, aardappelen, eigenlijk alles waar een maaltijd mee bereid kan worden, zijn nu op. Er zijn nog twee eieren, bloem, rozijnen en zonnebloemolie, waarmee ik vanavond pannenkoeken kan bakken. Lekker, met stroop, nog een beetje in de kast.
Dan is het eten op. Ik zou morgen bamboescheuten kunnen eten, die staan op het balkon van de Bunker. Maar ik ga gewoon naar de winkel, lekker vers brood kopen en verder alles waar nu gebrek aan is. Wat een luxe, zo besef ik. Het zal vreemd zijn om niet meer te hoeven zoeken naar ingrediënten om een maaltijd samen te stellen. Er is een eind gekomen aan de zelfgekozen hongertocht. De tocht begon met een stemmetje: waarom zou je naar de winkel gaan, Joop, er is nog eten genoeg in huis. Dat was ook zo. Dat stemmetje bleef herhalen, een soort celibaat. Maar nu breekt nood wet. Als ik niet eet ben ik redelijk snel dood. Hoewel ik een hekel aan de zomer heb moet ik daar toch doorheen zie te komen. Elk jaar wordt het weer herfst.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.
Jacob van Keulen zegt
Om het zo te zeggen een echte “strooptocht” Succes en sterkte met of zonder opgestroopte mouwen Joop