Het jaar 2018 – de tweeënnegentigste dag- afgehakte vinger

De hond is met een kleurig koordje vastgebonden aan een leunstoel in de Bunkerkamer. Hij kan niet weg. Zijn baasje wel, die heeft hem achtergelaten. Gisteren kwam mijn kleinzoon met de hond aanzetten, een felrode ballon aan een koordje. Kijk opa, een hond, sprak hij, en wierp het dier in de lucht. Ik vind de hond erg mooi, zei ik tegen mijn kleinzoon. Hoe heet hij? Bello, zei mijn kleinzoon. Om te voorkomen dat Bello rare capriolen uithaalde werd hij vastgebonden aan de stoel. Vanmorgen zag ik hem. Goedemorgen, Bello, sprak ik.

Ik vertelde mijn kleinkinderen hoe je in de aandacht kan komen te staan met een afgehakte vinger. Bijvoorbeeld op school. Kan ik jullie even spreken, vroeg ik. Dat kon.

Ik zei: je neemt een klein doosje met een rand. Je maakt er -uit het midden- in de bodem een gaatje in. In het doosje doe je watten. Door het gat steek je je wijsvinger die je bedekt met ketchup (bloed). Zo presenteer je je afgehakte vinger. Huilen helpt om het drama te vergroten. Het kan nog erger worden als je door de afgehakte vinger een spijker steekt, die je onzichtbaar aan de achterzijde om je vinger buigt. Dat zou je eventueel ook met je hoofd kunnen doen. Een ijzeren stang, om de achterkant van je hoofd gebogen, aan de randen ketchup (bloed) en er overheen een muts om de bocht in het ijzer te verbergen. En dan de straat op te gaan. Leuk, opa, zeiden de kleinkinderen.

Er was een kippenboer die stotterde. Hij had zijn loslopende kippen geleerd de schuur te verlaten als hij tok tok riep. Dat ging goed. Echter ’s avonds moesten de kippen weer de loods in. Dat ging niet vanzelf. Een klein groepje kippen dacht er niet aan naar binnen te gaan. Hij posteerde zich voor de loods en riep: Naar binnen jullie, en vlug, anders sla ik jullie met een ssssss…tot, tok. Een hup, daar stroomde de schuur weer leeg.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.