Gisteren had ik een afspraak gemaakt met een mij volslagen onbekende opticien die zijn winkel heeft tegenover een vestiging van een brillenketen waar ik in een vlaag van verstandsverbijstering een bril aanschafte die thuis spontaan in stukken brak. Nu zat ik dus bij de concurrent om alleen mijn ogen op te laten meten omdat ik bij Charlie Temple via internet een John Lennon bril wil kopen. Voor weinig geld goede kwaliteit zeggen ze bij Charlie.
Ik kom alleen voor de meting, hoor, zei ik tegen het winkelmeisje toen ze mij een kop koffie bracht. Kan je wel even een nieuw neusvleugeltje in de oude bril zetten, vroeg ik, Het oude steuntje was er spontaan uit gevallen. Na een paar minuten kwam ze terug en zei dat het niet kon omdat de oude bril van een exclusief merk was en de steuntjes alleen bij een dealer in Antwerpen te koop. Even later zag ik de opticien bezig met de oude bril. Hij hakte, vijlde en sleep tot na de kwartier de steuntjes klaar waren en in de oude bril zaten. Daarna begon de meting en ontstond een leuk gesprek.
Je lijkt wel heel erg op de eigenaar van een Italiaans restaurant hier verderop in de straat, zei ik tegen hem. De opticien begon Italiaans te praten en legde mij uit waarom een espresso een espresso heet. Sommige mensen denken dat hij een Turk is en dat laat hij zo. Hij komt uit een ver buitenland. De opticien bleek ook veel kennis te hebben van het boeddhisme en zo verstreek een uur waarvan slechts een deel gemeten werd.
Uiteindelijk vertrok ik, de nieuwe bril die ik bij hem kocht is over tien dagen klaar. Charlie moet nog even wachten. Ik zei nog zo tegen mezelf: Alleen meten, Joop. Maar tegen zulke gastvrijheid en liefdevolle vriendelijkheid is mijn geest niet bestand. Een andere stem begon zich met mij te bemoeien en zei: Die man is zo liefdevol bezig, je kunt natuurlijk ook hier je bril aanschaffen.
Morgen ga ik stemmen, ik hoop dat er in het stemhokje niet allerlei alters zich met mijn keus gaan bemoeien.
Moedig voorwaarts!