Wat mij het meest frappeerde in de zaak van de Amerikaanse horrorouders was het feit dat een zeventienjarige dochter van David (56) en Louise Turpin (49) uit een raam van de gevangeniswoning klom en hulp zocht. De politie zei na de bevrijding van de dertien kinderen van het echtpaar dat ze onwetend waren van wat er in de echte maatschappij gebeurde. Dat ze zelfs niet wisten wat een politieagent was of aspirine. Blijkbaar kun je dus je hele leven hartstikke geïsoleerd van de buitenwereld opgesloten zitten, en toch weten dat dat niet de echte wereld is. En uit een raam klimmen om hulp te halen. Zit dat besef van vrijheid in de genen van mensen?
Ik zag beelden van het echtpaar op de tv. De man heeft lang haar en ziet er niet geestelijk ongezond uit. De vrouw lijkt mij een aanhankelijk type, op foto’s die zijn vrijgegeven hangt zij tegen haar man aan en kijken ze verliefd naar elkaar. Zo voor het oog weg lijken de twee niet in de verste verte op een horrorechtpaar, zoals ze door de pers zijn gedoopt.
Toch hielden ze hun kinderen, onder wie zeven volwassenen, jarenlang gevangen in hun huis, onderwezen ze de kinderen zogenaamd in een klaslokaaltje in de woning, hadden ze alleen telefonisch contact met de familie, zijn ze met het hele gezin een dagje naar Dinsneyworld geweest en mocht een zoon wel elke dag naar school, gebracht en gehaald door zijn moeder. Er is een foto waarop de kinderen te zien zijn in een paarse outfit en eentje waarop te zien is hoe ze shirts dragen met nummers. Naamloos. De ouders haalden veel taart in huis maar verboden hun kinderen daar van te eten. Het kroost is ondervoed, de hersenen en spieren niet volgroeid. Soms werden ze vastgeketend, maandenlang. Het paar hangt een gevangenisstraf van 94 jaar boven het hoofd. De politie zoekt thans met honden in de tuin naar de lichamen van dode kinderen. Van de levende kinderen wordt DNA afgenomen om te checken of David en Louise wel de echte ouders zijn.
De grote vraag is: waarom? En is het zinvol om vermoedelijk gestoorde ouders levenslang op te sluiten, zoals zij ook hun kinderen deden. Hoe gruwelijk hun daden ook zijn. Zijn er ook Turpins in Nederland? In Groningen is een man vermoord van wie niemand iets weet. Hij had geen sociaal netwerk. Maar ook geen raam om uit te klimmen. Waarschijnlijk was hij vrijwillig alleen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump.