Vanmorgen stak ik komend vanuit België bij Willemstad het Haringvliet over. De regen kletterde tegen de ramen van mijn auto en matrixborden met een horizontale windvaan over de snelweg waarschuwden om de snelheid te minderen. Jan de wind rukte aan mijn voertuig. En ineens zag ik ze rechts van me, in de natuur, het open landschap waar je op zo’n moment liever niet wilt zijn: twee mannen, arbeiders vermoed ik, stippen eigenlijk aan de horizon, gekleed in oranje werkkleding, die met scheppen in een dijk iets aan het graven waren. Een van de mannen had een soort bivakmuts over het hoofd en ze stonden vlak bij elkaar. Ze trokken zich niks aan van het onheilzame weer, de striemende regen en de stormachtige wind die het Haringvliet geselde, de matrix met de vaan en spitten voort. Niks geen schaftkeet om de tijd te doden en droog te blijven. Ik zag ze en was tevreden over de natuurarbeiders.
We kunnen vannacht weer veilig slapen. Meer valt er niet over te zeggen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.