Niets doen, nergens heen gaan, niemand zijn. Dat zijn nou echt begrippen die bij ‘zen’ horen.
Maar dit regeltje: ‘ Heb jij ook wel eens de ambitie om even helemaal niets te doen?” , komt van Loesje. Het is een blaadje uit een scheurkalender van 2011 en hangt bij ons op het toilet.
Een Portugese dichter, Pessoa, zat het liefst urenlang op een boot te wachten bij de Taag, zelfs als die niet kwam.
Daar hou ik nou van. Wachten is waardevolle tijd. Daarom vind ik reizen met de trein ook zo prettig. Op het station wachten. Mensen voorbij zien lopen, zien instappen, al de geluiden horen. Van aankomende en vertrekkende treinen. Ik zie eigenlijk steeds minder mensen wachten. Het overgrote deel is druk bezig met een telefoontje, laptop of IPad. Om de tijd in te vullen, waarschijnlijk. Om iets te doen te hebben.
Als je naar de dingen kijkt zoals Pessoa, dan jagen wij eigenlijk als een stel dwazen achter steeds nieuwe ervaringen aan. We verdrinken in afschuwelijke verplichtingen als gezellig moeten doen, vergaderingen bijwonen, bedenken allerlei dingen die niet bestaan, geloven daar in, maken er studies van, vullen er kranten mee en laten ons leven er door bepalen.
We vinden dat veel nuttiger dan op een boot te wachten die waarschijnlijk nooit komt.
Geef een reactie