Energetisch communiceren

Ben je wel eens in een ruimte geweest met mensen waar je héél erg moe van werd, alsof ze je “hebben leeggezogen”? Of andersom: heb jij wel eens iemand ontmoet waar je juist een enorme energieboost van kreeg? Je kunt dit soort ervaringen eigenlijk overal opdoen, zelfs in ruimten waar in lange tijd – of zelfs nog nooit – een mens is geweest, bijvoorbeeld in een bos, op een heideveld of in een grot.

Wat is er dan aan de hand? Er vindt communicatie plaats! Er is een open verbinding tussen jou en een wezenlijk bestaand ‘iets’. Dat ‘iets’ hoeft er op het moment van de ervaring zelfs niet eens meer te zijn. Energie-in-formatie kan ergens blijven hangen.

Door een open verbinding stroomt energie van jou weg en naar je toe. Je ziet, hoort, ruikt, voelt, of proeft het niet, maar je ervaart het wel!

Er gebeurt wat. En dat voelt prettig, onprettig, of wat dan ook. Dát er iets gebeurt, is voor jou evenwel zo klaar als een klontje. Je kunt het wegwuiven als “onzin” of “verbeelding”, dat neemt niet weg dat je een ervaring hebt (gehad) die er niet om liegt. Wat als het geen verbeelding is?

Iets onzin of verbeelding vinden, is een besluit.

Vaak zijn zogenaamd rationele mensen zich er niet eens van bewust dat zij ooit hebben besloten om allerlei zaken onzin te vinden, of als verbeelding af te doen. Het is heel wel mogelijk dat zij dat besluit als kind onbewust hebben genomen op gezag van ouders, leerkrachten of andere volwassenen. Menigeen sluit zich namelijk af voor alles wat niet in het eigen straatje past, onverklaarbaar is of wetenschappelijk niet hard valt te maken. Tijdens de opvoeding en in het onderwijs blijven kinderen daardoor niet alleen verstoken van het onverklaarbare, ze krijgen zelfs ingeprent zich er van te distantiëren. “Spoken bestaan niet!” Basta.

Vanaf het moment waarop iemand besluit de mogelijkheid open te laten dat de werkelijkheid wel eens anders zou kunnen zijn dan tot dat moment gedacht, komt die persoon onmiddellijk voor nieuwe keuzen te staan.

Neem gedachten. Jij bent in staat gedachten te genereren. Alles wat jij actief denkt, heeft de potentie werkelijkheid te worden. Met jouw gedachten schep je de werkelijkheid waarin je leeft, bestendig je die, of breek je hem af.

Jouw menselijk lijf gebruikt daar vooral jouw brein voor. Jouw brein is ontvanger, transformator én zender tegelijk.

In iedere relatie vindt altijd uitwisseling van energie én informatie plaats. Daar heeft iedereen voordeel bij.

Er stroomt op verschillende momenten energie én informatie van de één naar de ander, in een natuurlijke eb- en vloedbeweging.

Deze uitwisseling is een subtiele vorm van communicatie op verschillende niveaus. Als de een – mens, dier, plant – meer energie én informatie ontvangt dan de ander, raakt de uitwisseling uit balans.

Gebeurt zoiets over langere tijd, dan neemt de onbalans toe, tot één of beide partijen daar problemen door ondervinden.

Wanneer de ontvangstkanalen van jouw brein openstaan, kan er van alles binnenkomen. Denk je wel eens: “wat een vreemde gedachte heb ik toch ineens”?. Het kan zomaar zijn dat die gedachte dan helemaal niet van jou is! Die gedachte – of een deel van die gedachte – is op een of andere manier bij je binnengekomen via een openstaand ontvangstkanaal van je brein. Van wie? Moet je er iets mee? Kun je het negeren? Mag of moet je het zelfs negeren? Of juist niet?

Voor je denkt dat het idee van ontvangstkanalen ver gezocht is: je hebt er sowieso al zes waar je mee vertrouwd bent. Jouw zintuigen zijn gewoon ontvangstkanalen! Je hebt er minstens zes, want het waarnemen van wat er in jezelf allemaal plaatsvindt aan hebben van gevoelens bijvoorbeeld, mag je gerust een zintuig noemen, en dus ook een ontvangstkanaal. En daarnaast heb je nog het gegeven dat je “ontvangst” kunt hebben waar je niet onmiddellijk iets van merkt. Telepathie is een mooi voorbeeld.

Gedachten blijven echt niet in je hoofd tussen de schedelmuurtjes. Zij gaan op precies dezelfde manier uit jouw brein de ruimte in zoals radiogolven of 5G straling van moderne telefoons jouw huiskamer binnen komen: door alles heen. Wanneer je een radiootje in je lijf zou verstoppen, zou je ermee in je lijf alle zenders blijven ontvangen. Die golven gaan gewoon dwars door je heen. Jouw gedachtengolven – laten we ze even zo noemen – gaan op dezelfde manier jouw hoofd uit. Hun reikwijdte is alleen onbekend. Misschien bereiken ze zelfs de andere kant van de wereld. En wellicht gaan ze nog verder.

Wat jij denkt, kan allerlei “ontvangers” bereiken, ver buiten jouw gezichtsveld. Omgekeerd: zenders van ver buiten jouw gezichtsveld kunnen jou bereiken! Er is echter pas sprake van telepathisch contact met iemand wanneer je beide op precies hetzelfde moment op precies dezelfde “golflengte” zit, en dat blijft vrij zeldzaam zolang je niet weet op welke golflengte jij je af moet stemmen, als je dat al bewust kunt.

Zolang je meent dat alles wat er in je kop opkomt, of alles wat je in je lijf voelt van jou is of door jou komt, ben jij daar verantwoordelijk voor, blijft het bij je, en groeit het zelfs! Dat laatste komt doordat je er energie aan toevoegt in de vorm van aandacht. Er bestaat in deze géén verschil tussen positieve of negatieve aandacht.

Ook jij schept gedachten, gevoelens en ervaringen en breekt ze af. Niet alles wat fijn is of pijn doet, of kraak en smaak aan het leven geeft, komt van buiten of zou naar buiten moeten komen.

Gooi alle denkbeelden en ideeën die je hebt over stoffelijke en onstoffelijke wezens overboord. De kans dat die beelden en ideeën kloppen met de werkelijkheid zoals deze zonder jouw oordelen is, is nihil.

Anders gezegd: de werkelijke werkelijkheid is altijd anders (namelijk vollediger) dan jouw (of onze) ideeën en beelden.

Je kunt ook met jezelf communiceren, dat is heel normaal. Het gebeurt op allerlei manieren: met sensaties, houdingen, gebaren, beelden en wat al niet meer. Het is een thema waarover vooral psychiaters en psychologen door de jaren heen veel hebben nagedacht en geschreven. Niemand weet precies wat zich in de binnenwereld van een mens afspeelt en datgene wat naar buiten komt, wordt vaak getoetst aan wat bekend is en als normaal beoordeeld. Wanneer een ‘deskundige’ meent dat iemand stemmen hoort die er volgens hem echt niet zijn, is het oordeel daardoor al snel: “het moeten hallucinaties zijn”. Wij zijn daar terughoudend mee. Wij vinden communiceren met jezelf net zo normaal als communiceren met al wat er buiten jezelf is.

Mogelijk communiceerde je al voor je geboorte met zowel de buitenwereld als met jezelf. Het vermogen om met jezelf met woorden en symbolen in gesprek te gaan, ontwikkelt zich doorgaans tijdens de kindertijd, wanneer je taalvaardig wordt. Met jezelf communiceren kan plaatsvinden als monoloog, dialoog of zelfs als groepsgesprek. Wanneer je met jezelf communiceert, ‘hoor’ je als het ware jouw innerlijke stem of stemmen, soms als zelfs als liedje. Met jezelf communiceren is daardoor anders dan het hebben van gedachten! Zelfspraak en gedachten zijn verschillende zaken hoewel een innerlijke stem gedachten in zeker zin simultaan kan verwoorden: “Ik denk dat …” enzovoorts. Op volwassen leeftijd ondersteunt innerlijke communicatie vooral het werkgeheugen, het nemen van besluiten en het oplossen van allerlei problemen.

Je kunt jezelf namelijk vragen stellen en mogelijke antwoorden doornemen. Het voeren van een interne monoloog kan je helpen bij het afmaken van alledaagse werkzaamheden: “Wat zal ik nu gaan doen … even denken.” Een innerlijke monoloog kan je bovendien helpen externe prikkels te onderdrukken en bijvoorbeeld gedachten te ordenen. Je kunt ook onhoorbaar voor anderen een toespraak oefenen of een presentatie voorbereiden. Nog een voorbeeld is het herhalen van instructies in je hoofd.

Tijdens een interne dialoog gaan twee verschillende rollen die jij in het dagelijks leven hebt met elkaar in gesprek. Ieder mens heeft meerdere rollen!

Te onderscheiden zijn bijvoorbeeld: Ouder, kind, volwassene; werkgever, werknemer, klant, leidinggevende, ondergeschikte, slachtoffer, dader en nog veel meer. In een intern groepsgesprek kunnen meerdere rollen om de beurt, of zelfs door elkaar ‘aan het woord’ komen. Terwijl innerlijke stemmen tijdens de kindertijd soms nog in de vorm van denkbeeldige vriendjes of vriendinnetjes komen, ervaren volwassenen een dergelijke stem vaker als criticus, scheidsrechter, rechter, aanklager, advocaat of jurylid. Een al te kritische innerlijke stem kan negatieve effecten op iemands stemming hebben en het gevoel van eigenwaarde doen dalen.

Als je van iemand te horen krijgt dat je te streng voor jezelf bent, kun je afvragen wat jouw innerlijke stem je vertelt. Hoewel zelfkritiek af en toe best nuttig is, is een voortdurend kritische innerlijke stem vaak niet gezond. Wanneer je voortdurend kritiek levert op jouw eigen doen en laten, kan dat ontaarden in allerlei psychische problemen zoals angst en depressie.

Veel keuzen die mensen maken zijn het gevolg van mentale gesprekken met zichzelf. Helaas spelen daar vaak traumatische ervaringen in het verleden een rol in. Zo’n “gesprek met jezelf” kan uitlopen op een “zelfvervullende profetie” die garandeert dat morgen net zo zal zijn als gisteren.

Wanneer je jezelf los kunt maken van eventuele trauma’s uit het verleden of van negatieve gedachten over jezelf, ben je vrij om het gesprek met jezelf te veranderen en daardoor verander je eveneens het effect op de rest van je leven. Het gaat om de vraag: “wat zeg je tegen jezelf over jezelf?” Houdt het positief.