In het boeddhistische koninkrijk Bhutan vindt er een heropleving van de interesse in spirituele wijsheid en culturele wortels plaats. Deze zoektocht naar evenwicht in het nastreven van persoonlijke aspiraties heeft een opmerkelijke trend ontketend: een hernieuwde eerbied voor de spirituele erfenis van Bhutan.
Centraal staat Lungchutse, een voor boeddhisten heilige heuveltop, 3.569 meter boven zeeniveau. Het herbergt een vereerde lhakhang, een heilige choeten en een contemplatief crematorium – drie historische symbolen die elk hun eigen unieke verhaal te vertellen hebben.
Het hoogtepunt van een reis over deze heuveltop is de tempel, een bewijs van het kunstenaarschap van Tertoen Drukdra Dorji. Dit boeddhistisch heiligdom werd gebouwd in de zeventiende tot achttiende eeuw en verankert de transcendente Goeroe Padmasambhava, of Goeroe Nga-drama, als zijn centrale lichtbron. De historische betekenis van Tertoen Drukdra Dorji reikt verder – een vereerde boeddhistische wijsgeer wiens voorspellende wijsheid de geboorte en het bewind van de vierde koning van Bhutan aankondigde, waardoor zijn naam voor altijd in het Bhutanese lot werd gegrift.
Maar onder de grootsheid van de tempel ligt de wensvervullende choeten, een bescheiden maar krachtig monument dat in 2003 werd opgericht. Het is gemaakt onder het toeziend oog van koningin-moeder Dorji Wangmo Wangchuck en er wordt gezegd dat het relikwieën van Punakha Dzong bewaart. Om de zegeningen te ontvangen, omringen de gelovigen het negen keer, waarbij elke stap hun aspiraties graveert in het weefsel van het universum. Zo trekt het collectieve geloof in de welwillendheid van de choeten een constante stroom pelgrims en bezoekers aan, hun hoop verweven met de eeuwenoude stenen.
Ernaast staat een crematorium, een eenvoudig maar diep heiligdom van eerbied en herinnering. Hier nam Tertoen Drukdra Dorji voorgoed afscheid van zijn moeder en weefde zo nog een draad van verbinding tussen de heilige plaatsen van Lungchutse.
De serene stilte die Lungchutse omhult nodigt uit tot meditatie, een gevoel dat weerspiegeld wordt in de tsham khang – een toevluchtsoord voor innerlijke reflectie dat de externe reis aanvult. Trompetten en trommels markeren gunstige dagen en boeddhistische gebeurtenissen, terwijl de lhakhang resoneert op het ritme van toewijding en ritueel.
Binnen het heilige gebied van Lungchutse staat Zhung Dratsang als zijn bewaker. Zes zielen -ams en tshampa’s- verblijven binnen de muren, waardoor niet alleen de fysieke structuur van de tempel behouden blijft, maar ook de spirituele resonantie- een prachtige mix van Bhutans erfgoed, moderne dynamiek en grenzeloze aspiraties.
