Er raast een storm over de boeddhistische polder

Er raast een storm over de boeddhistische polder. Het water is in beweging, klotst tegen de wallekant. Modder vertroebelt het water. Wat en wie is echt, wie is vals? Wat is een autorisatie waard? Wat voor betekenis heeft een brokaat gouden slabbetje? En is het niet zo dat in het verleden ook lineages in de zentraditie zijn onderbroken, afgekapt, omdat er geen opvolgers waren of nieuwe leraren er, pats boem, ineens waren. Door niemand geautoriseerd. Maar de belangrijkste vraag is: Wie is een goede leraar.

In De kleine leerrede van de koeherder waarschuwde de Boeddha voor valse leraren en het volgen daarvan:

Monniken, er was eens een koeherder in de Magadha die dwaas van aard was. In de laatste maand van het regenseizoen, in de herfst, liet hij, zonder de oever aan deze zijde van de Ganges geïnspecteerd te hebben, zijn koeien oversteken naar de noordelijke oever in Suvideha, op een plaats waar helemaal geen voorde was. Toen dan dromden de koeien midden in de stroom van de Ganges in een kring samen, kwamen in nood en gingen hun ongeluk tegemoet. Evenzo, monniken, is het gesteld met asceten en brahmanen die niet op de hoogte zijn met de andere wereld, niet op de hoogte zijn met het rijk van Mara, niet op de hoogte zijn met wat buiten de het rijk van Mara valt, niet op de hoogte zijn van het rijk van de Dood, en niet op de hoogte zijn van wat buiten het rijk van de Dood valt. Degenen die denken dat zij naar hen moeten luisteren en in hen vertrouwen moeten stellen, zij zullen lange tijd onheil en leed te verduren hebben.

MN 1:226 (Bron: Majjhima-Nikaya, De verzameling van middellange leerredes, Deel 1- Suttas 1-50, p. 361-362)

Padmasambhava, de leraar die in de achtste eeuw de boeddhistische leer van India naar Tibet, voorspelde de komst van valse leraren in onze tijd, die de ‘tijd van degeneratie’, en waarschuwde daar nadrukkelijk voor:

In de toekomst, wanneer de donkere periode van degeneratie is aangebroken, zullen sommige mensen die claimen beoefenaren te zijn, het verlangen hebben om anderen onderricht te geven, zonder toestemming daarvoor te hebben ontvangen. Zonder zelf beoefend te hebben, zullen zij anderen instrueren hoe te mediteren. Zonder zelf bevrijd te zijn, zullen zij pretenderen ter bevrijding instructies te geven. Zonder gespeend te zijn van zelfbelang, zullen ze anderen instrueren hun ketenen van gehechtheid van zich af te werpen en vrijgevig te zijn. Zonder ook maar het geringste begrip van het goed en kwaad van hun eigen acties te hebben, zullen zij hun verlichte zienswijzen over de goede en foute wandelgangen van anderen spuien. Terwijl ze zelf geen stabiliteit bezitten, claimen ze anderen goed te doen. Ik denk dat er velen zullen zijn die zullen pretenderen, hypocriet zullen zijn, bedotten, en in de naam van de Dharma zullen misleiden. Alle mensen van toekomstige generaties die wensen de Dharma te beoefenen, lees dit schriftelijke testament van de bedelaar Padmakara en onderzoek jezelf!

Uit De kristallen guirlande van foutloze beoefening (Bron: Dakini Teachings, A Collection of Padmasambhava’s Advice to the Dakini Yeshe Tsogyal p. 150).