Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

Tring, tring, tring.

Chef: Goedemiddag, met Chef van het Boeddhistisch Dagblad.

Ja, met Toon Zandvliet.

Chef: Waarmee kan ik je helpen, Toon.

Ik wilde wat vragen. Heeft het boeddhisme een cafetariamodel?

Chef: Een wat?

Een cafetariamodel, wat je bestelt leveren die boeddhisten.

Chef: Waar gaat dit over. Je spreekt niet met de Makro of met een patatzaak.

Ja, dat weet ik ook wel. Het gaat mij erom dat op alle vragen die in jouw krant gesteld worden door lezers er altijd wel iemand is die zegt: Dat heeft de Boeddha al uitgelegd, dat heeft de Boeddha al gezegd. Zoals laatst met die discussie over orgaandonatie, dan worden er allerlei geleerde zaken uit de kast gehaald die de Boeddha gezegd zou hebben. Dan blijft er toch weinig gelegenheid over om zelf een mening te vormen, als het zo wordt voorgekauwd. Mensen worden klemgezet in een bankschroef. Hoe denk jij daarover?

Chef: Ik denk niks, gebruik mijn gezonde verstand. En als dat niks oplevert, geen oplossing biedt, dan is dat maar zo.

Ik dacht dat jij wel meer in je mars had, ouwe.

Chef: Zelfs al zou ik die kennis hebben, dan zou ik die nog niet etaleren. Het boeddhisme, de Boeddha, is voor mij een soort rijinstructeur. Het leert je op de weg te blijven, af en toe af te slaan, op te trekken, hellinkje nemen en nog vaker stil te staan. Op weg naar ervaring. Keep your lane. Ben je er nog, Toon.

Ja, ik luister. Jij bent net zo erg als de rest. Er zijn landen waar je zo de weg op kunt, zonder rijles te krijgen. In België mag een stokoude oma haar kleinzoon les geven. En ik geloof in Australië heb je niemand nodig, dan moet je het zelf maar uitzoeken.

Chef: Ja maar Toon, dat bedoel ik juist. Dat heeft de Boeddha ook gezegd. Zoek het zelf uit.

Dan zou je ook het boeddhisme wel af kunnen schaffen, met zo’n standpunt. Dan wordt het wetenschap.

Chef: Zou kunnen.

Zou kunnen, is dat nou een antwoord?

Chef: Zou kunnen.

Ik vind jullie een elitair groepje allesweters. Hoe kom je nou tot nieuwe inzichten, als alle antwoorden al vastliggen?

Chef: Wat vastligt zijn geboorte en dood. Op weg tussen die twee grootheden is er nog wat af te leren. Meer is er niet.

Mijn vrouw komt thuis, ik moet neerleggen. Ik wil niet dat ze weet dat ik met jullie contact heb.

Chef: Is goed, Toon. Ik wens je een lang en gelukkig leven.

Dat maak ik zelf wel uit.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.