De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft twintig maart uitgeroepen tot de internationale dag van het geluk ter erkenning van de relevantie van geluk en welzijn als universele doelen en ambities in het leven van mensen over de hele wereld en het belang van deze doelstellingen in het overheidsbeleid. Volgens de Algemene Vergadering van de VN is ‘het nastreven van geluk een fundamenteel menselijk doel’. Zij roept de 193 lidstaten op de Dag van het Geluk bijvoorbeeld in het onderwijs op een passende manier te vieren.
Het initiatief is ontleend aan de situatie in Bhutan, het boeddhistisch koninkrijk in de Himalaya, dat naast het bruto binnenlands product ook het bruto binnenlands geluk propageert. In het koninkrijk worden overigens op een niet-boeddhistische manier de rechten van andersdenkenden geschonden. Duizenden mensen zijn uit hun woonstee verjaagd, gearresteerd en in de gevangenis opgesloten alleen omdat zij hun recht op hun eigen mening wilden nakomen.
VN-Secretaris-Generaal Ban Ki-moon vindt dat “de twee concepten van geluk en welzijn steeds meer voorkomen in internationale discussies over duurzame ontwikkeling en de toekomst die we wensen.
‘Veel landen gaan verder dan de retoriek over de kwaliteit van het leven om praktische maatregelen te integreren ter bevordering van deze concepten in hun wetgeving en beleid. Deze praktijken kunnen andere landen inspireren zodat het meten van het ruimere welzijn en niet alleen het nationale inkomen, tot een universele praktijk evolueert.
Geluk kan verschillende betekenissen hebben voor verschillende mensen, maar we kunnen het allemaal eens zijn dat het ook betekent dat er gewerkt dient te worden aan het oplossen van conflicten, armoede en andere ongelukkige omstandigheden die een invloed hebben op het leven van velen van onze medemensen. Geluk is niet lichtzinnig, noch een luxe. Het is een diepgeworteld verlangen dat wordt gedeeld door iedere mens. Het zou voor niemand verhinderd mogen worden en dus beschikbaar moeten zijn voor iedereen. Dit streven is impliciet vervat in de belofte van het VN-Handvest ter bevordering van vrede, rechtvaardigheid, mensenrechten, sociale vooruitgang en betere levensnormen.
Het is tijd om deze belofte om te zetten in concrete internationale en nationale actie om armoede uit te roeien, sociale integratie en interculturele harmonie te bevorderen, te zorgen voor fatsoenlijk levensonderhoud, het milieu te beschermen en instellingen op te richten voor goed bestuur. Want dit zijn de fundamenten voor het menselijk geluk en welzijn.’
