Amida in Amsterdam

In een bad van groot toevertrouwen
schildert een hand een heerlijk moment

Bij Malevich in het Stedelijk Museum 

In een blik van intens aanvaarden
toont zich, stralend, een oprecht gelach.
Amida kijkt als hoog bejaarde
waar op straat hij oversteken mag.

Een flauwe lijn omsluit contouren
van een arm die kleurt in okergeel.
Een kar vlekt, tussen rode boeren
met juten zakken, door het toneel.

De felle kleuren blazen, machtig,
vormen op het doek en vervullen
wat in een werklijkheid, zo jachtig,
‘t penseel niet verder kan onthullen.

‘k Zie de grijsaard, zijn tred souverein,
al is het negentienhonderd tien,
ontijdelijk ongeboren zijn,
‘t decor van licht nauwelijks gezien.

In een bad van groot toevertrouwen
schildert een hand een heerlijk moment.
In het nu dit schoons te aanschouwen:
het mysterie opnieuw onderkend.