Vijftig leerlingen van het ROC Midden Nederland presenteerden gisteren hun ontwerpen voor groene en fair trade producten. Zij doen mee aan een nieuw schoolproject ‘How to Survive’, ontwikkeld door Campagnebureau EEN. Opdracht is om producten te bedenken die bijdragen aan een duurzame toekomst. Dit varieert van biologisch afbreekbare waterflesjes tot openbare hometrainers voor gratis OV kaartjes.
Beste duurzame product
Het beste duurzame product is volgens Campagnebureau EEN: ‘Adopteer een kalkoen’. De uitwerking van dit project is zo goed dat EEN hen heeft uitgekozen als winnaar. Adopteer een Kalkoen is erop gericht om mensen meer inzicht te geven in de herkomst van hun eten. Voor 75 euro adopteer je een kalkoenkuiken bij een biologische boerderij, die je gedurende 12-20 weken kunt volgen op de webcams. “Wanneer de Kerst is aangebroken, weet je dus zeker dat je van een kalkoen geniet die een eerlijk en gezond leven heeft gehad!”
How to Survive
How to Survive is een schoolproject dat ontwikkeld is door Campagnebureau EEN. Daarbij staat de vraag ‘hoe overleef je in een toekomst zonder olie, water, kleding of elektriciteit?’ centraal. Doel hiervan is om jongeren te laten nadenken over Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en de noodzaak van een duurzame levensstijl.
Campagnebureau EEN
Campagnebureau EEN zet zich in voor armoedebestrijding en duurzaamheid. Deze onderwerpen wil EEN onder de aandacht brengen van ‘non-usual suspects’; met name jongeren die nog niet bezig zijn met duurzaamheid. Het schoolproject ‘How to Survive’ is een van de activiteiten van EEN. Tot nu toe nemen 3 ROC instellingen deel aan het project.
Sjoerd zegt
Het bovenstaande roept bij mij een overweging op, die ik graag aan jullie wil voorleggen.
Levend op het platteland, verbouwen wij, al meer dan 35 jaar, zelf op biologische wijze onze groenten, aardappels en fruit. Het overschot delen wij met anderen of verkopen wij aan de weg.
In het verleden hielden wij ook kippen en ja, aan het einde van de leg, werden zij geslacht en gingen zij de pan in.
Dat deed ik zelf en mijn kinderen stonden er bij, keken er naar en wij ervoeren dat samen als onderdeel van de cyclus van het leven.
Zou het een goede aanvulling zijn, als degenen die een kalkoen adopteren, behalve het levensproces ook de slacht kunnen volgen?
“Wij kunnen niet leven zonder te doden”, zei ooit een Japanse boeddhistische leraar.
Ik ervaar dat ook zo in mijn omgang met mijn omgeving en de productie van ons eigen voedsel. Maar ik wil mijn ogen niet sluiten, waar ik ander leven het leven beneem om mijzelf te voeden en te kleden. Direct of indirect is mijn leven gebaseerd op het voeden van mijzelf met ander leven.
Ook al zou ik volledig vegetarisch/veganistisch leven, dan nog zou ik indirect ander, leven in de cyclus van mijn leven, het leven benemen. Puur door te leven en voedsel te verbouwen, dat hoort nu eenmaal bij elkaar.
Kleding, verwarming en voedsel, het zijn allemaal terreinen waarop wij proberen verantwoord, met respect en in dankbaarheid met onze levende omgeving om te gaan.
Dat neemt niet weg, dat ik wel in overeenstemming met de 5 en 12 aandachtsoefeningen mijn leven probeer vorm te geven.
Mijn beoefening is niet perfect, maar wel serieus.
Hartelijke groet, Sjoerd
Paul van Buuren zegt
Andere aanvulling: in kunstproject de Tostifabriek werd expliciet getoond wat er komt kijken om alle ingrediënten van een tosti bij elkaar te krijgen.
Nic zegt
Mooi die aanvullende link.
Dat wil ik aan meer mensen laten zien.
Nic.
Sjoerd zegt
Mooi project Paul, ik heb zelf ooit 1x meegeholpen bij het “lossen en laden” van een legbatterij, om te kunnen ervaren hoe dat voor de kippen is. Daarna nooit meer kip en eieren van zo’n herkomst gegeten.
Voor de kippen en voor mij was het een dramatische ervaring.
Ester van Aalst zegt
Om dit plan goed duurzaam te krijgen is het in mijn ogen ook belangrijk dat alles word gebruikt op één of ander manier en niet alleen de handige makkelijke delen. Dat is hoe het bij boeren en telers werkt die dit als beroep hebben. Van de kip, koe of varken is het streven dat alles gebruikt word hetzij als eten voor een ander dier of bijv. voor fabricage van lijm of leer in plaats van weggegooid. Hoe zit dat bij dit initiatief? Ook ben ik benieuwd naar de duurzame oplossing voor de mest, zijn de burgers die adopteren daar ook verantwoordelijk voor. Wat gebeurt er met de kalkoenen als ze ziek zouden worden, zijn de kalkoenen inwisselbaar voor andere kalkoenen?