Ik werd vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit, toen ik uit het raam van de Kloosterbunker keek en zo’n vijftig meter verderop op de stoep een jongetje van een jaar of negen zag huppelen. Helemaal in zijn eentje, spontaan. Huppelen.
Ik ervoer het als een geschenk, een kind, zo vrolijk.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wouter ter Braake zegt
Ik zag vandaag dat ons buurjongetje thuis kwam. Door pappa afgehaald op school, met de auto. Pappa kreeg blijkbaar een dringend telefoontje. Bleef nog een tijdje in de auto.
Buurjongetje zat even voor de voordeur. En toen: rennen en springen vanaf de voordeur tot op het trottoir, stukje richting auto.
Weer terug rennend naar de voordeur. Opnieuw rennen en springen vanaf de voordeur tot op het trottoir, stukje richting auto, nu wat verder. Opnieuw Weer terug rennend naar de voordeur.
En weer opnieuw rennen en springen vanaf de voordeur tot op het trottoir, tot aan de auto. Weer terug naar de voordeur.
Tot slot rennen en springen vanaf de voordeur tot op het trottoir, richting auto waar nu pappa uitstapt. Met open armen en een stralend gezicht, naar zijn pappa.
Geen verwijt, wat liet je me nou wachten.
Levenslust, blijheid, liefde.
Ja, moge ieder gelukkig en blij zijn als een kind.
Ludo zegt
Dank je Joop.
Mijn hart bloedt.
Moge alle kinderen meer mededogen, geluk en vrede kennen dan alle generaties voordien.
Warme groet!