De man spreekt mij aan op de parkeerplaats bij de Aldi, ik versta hem niet door startende auto’s om mij heen. ‘Ik versta u niet’, zeg ik. Hij legt de hand op zijn hart en stelt de vraag opnieuw. Mag ik u wat vragen, vraagt hij. Ja, zeg ik. ‘Ik verkeer momenteel in een crisis, heeft u wat geld voor mij, dan kan ik boodschappen doen.’ Ik geef hem geld en hij omarmt mij. In de winkel zie ik dat hij boodschappen op de lopende band van de kassa legt en afrekent. Ik mijd verder oogcontact. Dan moet ik weer knikken of een hand opsteken. Ik ben schuw en geen hulpverlener. En we zijn vreemden voor elkaar maar wel verbonden.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
ralph Gelsema zegt
Een open hart , en open ogen … Een bloem