Zijn
Zijn, o zijn,
u schrijf ik een gedicht,
u, mijn zijn,
verstuur ik een gedicht
een schrijven gedrenkt in diepe illusie
u verhalend, een staat van beleven,
een verwarrende staat
van begoocheling
een verstikkende emotie
waarin de geest dwaalt
versuft.
Woorden kunnen niet vertalen
het gevoelen dat mijn adem stokt,
mijn hart van slag brengt,
mijn innerlijke weeïg maakt,
alles onmetelijk en onbereikbaar.
U, zijn, wil ik vertellen wat woorden verzwijgen…
Maar ik kan enkel zwijgen,
In woordeloze woorden,
meedragen wat ik voel,
meedragen wat ik koester,
tot het vuur mij verast,
tot de aarde mij verteert.
Tot mijn geest terug in stilte verkeert.
Ludo Lemmens/Karma Tsul Trim Dorje
