Vanmiddag voerde ik een lang gesprek over het uitdijende heelal, de ontdekking daarvan door het gebruik van moderne telescopen.
Ooit las ik in een wetenschappelijk tijdschrift over het voortplanten van geluid, dat je met moderne apparatuur de stemmen van lang geleden gestorven voorouders nog kunt horen, omdat dat stemgeluid voortbeweegt, niet gestorven is.
Misschien komt er een dag dat ik die stemmen kan horen, met die apparatuur. Dan ben ik in het nu, en zij in het verleden. Hun nu. Ze zijn er wel maar ze kunnen mijn vragen niet beantwoorden omdat ze niet actueel zijn. Die mensen. Het zijn echo’s.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
