Ik zag het op tv, had het wel verwacht maar het was toch schokkend om te ervaren, ons lachebekje Haagsche Historicus handenschuddend met de grote baas van China Xi Jinping. Hij lacht altijd maar nu was de lach wel zeer breed, zo blij was onze Vaste Torenbewoner uit de polder dat hij naast de machtige leider van de Chinese communistische partij mocht staan. Weer eens wat anders dan Macron.
Het gebeurde op Bali waar wereldleiders op een economische top bijeen komen. Dus HH had maar één wens: erbij zijn want daar zijn veel media. Vorige week was hij in Egypte en wat eerder in Israël. Ook lachend. Hij vliegt wat af en met elke kilometer die hij aflegt in de grote ijzeren vogel vervuilt hij de aarde en vernielt leven. Wat de Vaste Torenbewoner op Bali te zoeken heeft is mij niet duidelijk.
Zou hij het internationale gezelschap vertellen over de Rode Kruis dat vandaag aankondigde aan arme gezinnen in Noord-Holland voedselpakketten te verstrekken, zodat kinderen met en gevulde maag naar school kunnen. Of dat miljoenen mensen in ons land onder de armoegrens leven of niet rond kunnen komen. Dat het energieplafond nog steeds niet rond is en de leiding van de Tweede Kamer in rep en roer na het opstappen van de staf. Het lachen vergaat je toch.
Ik werkte ooit bij een dagblad waarvan de hoofdredacteur een ordinaire zakkenvuller was. Ik bleef hem altijd ‘meneer’ noemen en schudde hem nooit de hand. Nee, hij bezette Tibet niet en ontnam Tibetanen niet hun rechten en maakte zich niet schuldig aan plundering van grondstoffen of aan het detineren van Oeigoeren. Die slavenarbeid verrichten. Vrouwen die gesteriliseerd worden.
Onze Haagsche Historicus, onze reiziger, is niet zo strak in de leer. Hij blijft lachen en schudden.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.